zaterdag 29 november 2014

'The Thing' & amaryllissen

'The Thing'


Een tijdje geleden plaatste ik de post met 'Outlander-inspiratie'. 

Die mooie Outlander-breisels, gecombineerd met een vleug herhaling van de col die ik een tijdje geleden ontworpen heb, leidden tot een nieuwe creatie...

Tadááá (met dank aan manlief):



Het lijkt wel alsof ik naar beneden kijk omdat ik mijn lange rokken op moet tillen om een traptrede te nemen?!?  
(Outlander-fantasie slaat op hol :-))

Het is een 'poncho-sjaal-schouderwarmer-col-ding'. 
Door mij inmiddels liefkozend 'The Thing' genoemd.
Gehaakt van het garen waarvan ik ook mijn col gehaakt heb; Lana Grossa Yak Merino.

Hij laat zich op meerdere manieren dragen/om je hals schikken.
Als ik een model kan strikken, laat ik het jullie nog wel een keer zien.

Het patroon zal ik binnenkort uitschrijven en hier posten.

Amaryllissen


Ik kon de verleiding niet weerstaan. Ik heb 3 verschillende amaryllis-bollen gekocht.


Geen idee meer wát nu wát is? 
Als het goed is worden we straks getrakteerd op witte, wit-roze en zacht oranje bloemen. 
Maar voor hetzelfde geld heeft de bloemist de kaarten laten vallen die bij de bollen stonden 
en komt er iets compleet anders uit :-)


Hoe dan ook, ik vind het altijd een wonder. Zoveel levenskracht in zo'n saai uitziende bol!

Fijn weekend!
Groetjes,

Sandra









dinsdag 25 november 2014

Liebster Award & Fair Isle polswarmers

Yeah! Ik kreeg de 'Liebster Award' van Ingrid van Little Birdie! Dankjewel lieve Ingrid!
Begin van dit jaar heb ik hem eerder gehad.
Maar ik vond Ingrid's vragen zo leuk, dat ik ze graag beantwoord:

1. Wat neem je mee als handwerk op een onbewoond eiland?

Hoeveel mag ik meenemen? Vooruit, ik beperk het tot 3. Natuurlijk maak ik een hangmat. Die hang ik lekker tussen de palmbomen. Dik kans dat die bloedzuigende krengen van muggen me ook op een onbewoond eiland kunnen vinden, dus ik ga 's werelds eerste handgehaakte klamboe ontwikkelen. En tot slot, voor de frisse nachten neem ik de materialen mee voor een fantastische, kleurrijke deken en de kleuren van zon, zee, palmbomen en ondergaande zon!

2. Wat is de vreemdste plek waar je ooit aan handwerk hebt gedaan?

Tot nu toe; in een pantserwagen museum in Duitsland. Lekker roze en rood tussen het legergroen en de mannetjesputters! 

3. Wat is je grootste mislukking ooit in handwerk? (Liefst met foto!)

Hmmm... grootste mislukking... Moeilijk... Ik heb ooit een Blije Worm (ja, ook ik heb maffe ideeën, heel veel zelfs) willen maken, maar die was te klein, dus ik kreeg geen blije glimlach op zijn wormengezichtje geborduurd. Het werd elke keer een verbeten wormengezicht. Een zure worm, zeg maar. Op het laatst keek ie zó zuur, dat ik hem naar de prullenbak heb verbannen, gna gna!

Oh ja! Ik heb ook ooit een poging gedaan om een (PacMan) spook te haken.
Het is een obesitas-spook geworden.
Ik heb hem opgezocht en er een foto van gehaakt.
Kijk hieronder maar. Hij lijkt eigenlijk meer op een kies?!?



4. Oud of nieuw?

Ik houd van allebei, maar tot nu toe heeft 'nieuw' de overhand. Ik hoop nog een keer iets 'ouds' te vinden dat ik met/in iets 'nieuws'  kan verwerken. Maar ik moet zeggen dat ik geen tijd heb om daar naar op zoek te gaan. Soms komen dingen op je pad. Misschien dat ook nog wel een keer?
Zou leuk zijn :-))

5. Bling-bling of sober?

Meest sober. Of over-de-top bling-bling. Of sober met een beetje bling! :-)

6. Wat is het vreemdste werkje wat je ooit gemaakt hebt?

Tja... die zure worm dan maar hè! :-)))

7. Hoe los je een dipje in je inspiratie-niveau op?

Ik laat het weten als ik zo'n dipje krijg, maar tot toe heb ik op inspiratie-niveau eerder een probleem met te veel dan te weinig (IEKS! Weer een UFO!)

8. Hoe oud was je toen je voor de eerste keer begon met handwerk?

Ik was ergens tussen de 6 en 8 toen ik voor het eerst leerde breien en haken. Aangezien ik met haken steeds op driehoekige lapjes uitkwam, heb ik de haaknaald op jonge leeftijd verbannen. 5 Jaar geleden heb ik de haaknaald pas leren waarderen. Hmmm... misschien moet ik eens een deken van driehoekjes gaan haken? For old times sake? :-))

9. Hoe beslis je wat je op je blog plaatst ?

Puur gevoel. Vanalles en nog wat, al zit er natuurlijk inmiddels wel een bepaalde lijn in.
Ik maak niet echt een rationele beslissing.
Met uitzondering als het over privacy van mensen gaat natuurlijk.

En dan nu.... de 'Fair-Isle-polswarmers-die-eigenlijk-armwarmers-hadden-moeten-worden'.
Hier las je er al eerder over.

Heel veel mensen reageerden enthousiast op de wol, dus ik zal eerst even delen waar ik mee gewerkt heb. Het donkerblauw is Lana Grossa Meilenweit, kleur 1141 en het garen met het mooie kleurverloop is Lana Grossa Meilenweit Magico II, kleur 3509.
Ik heb de polswarmers gebreid met naald 2,5 en ik heb nog héél veel wol over van de Magico (minder dan 30 gram verbruikt).


Afgelopen weekend was Ellie zo lief om de polswarmers 'in actie' te fotograferen tijdens onze gezellige lunch:


Dankjewel Ellie!


Groetjes,

Sandra











maandag 24 november 2014

Review Webprint

Dit is een gesponsorde blogpost.

'Gesponsord'. Hmmmmm... Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar bij zo'n woord heb ik twijfels over 'onafhankelijkheid'. Dus toen ik een tijdje geleden een samenwerkingsvraag/-voorstel van Webprint kreeg, was ik gematigd enthousiast. Natúúrlijk wil ik (bijna) gratis iets uitproberen. Maar als ik het bagger vind, wil ik dat óók kunnen zeggen.

Lang verhaal kort: Webprint reageerde als volgt:

'Onze eis is dat je onafhankelijk onze producten beoordeelt. Ik heb vertrouwen in ons product :)'

Me like! Dus ik ging aan de slag en maakte een fotoalbum met de foto's van onze laatste vakantie. Bij Webprint dus. Normaal gesproken maak ik mijn fotoalbums bij de Hema, dus daarmee heb ik Webprint vergeleken. Hieronder het resultaat!

Getest in november 2014

The making of...
Oftewel; de 'editor'. Bij Webprint hoef je geen software te downloaden. Je maakt je album online. Hieronder de plussen en minnen die ik ontdekte bij het maken van mijn album.
+
  • Niet weer een extra programma op je pc dat ruimte in beslag neemt en dat je up-to-date moet houden;
  • Als je voor iemand of samen met iemand een fotoalbum wilt maken, dan kan dat; je hoeft alleen maar internettoegang te hebben en bij Webprint in te loggen;
  • Het album laat zich makkelijk en intuïtief maken. Je hoeft absoluut geen wizz kid te zijn om een mooi album te creëren.
-
  • De mogelijkheden zijn beperkter. Voorbeeld; ik kan geen foto transparant maken en als achtergrond gebruiken.
  • Als je je intensief met lay out bezig wilt houden, van de 'gebaande wegen' wilt gaan, dan ontbreken handigheidjes in het programma. Voorbeeld; het kunnen kopiëren van een zelf verzonnen indeling naar een andere pagina.
Op de transparante foto's als achtergrond na, heb ik de lay out naar wens gekregen, maar dat heeft me wel wat extra uurtjes gekost.

Voor de beste werking van de editor van Webprint kun je het beste met Google Chrome werken (andere browsers zijn blijkbaar wat 'uitgekleder' voor wat betreft ondersteuning voor sites en applicaties). Dat heb ik niet. En dus liep ik af en toe tegen 'bugs' aan. Niet leuk. Wil je een album maken bij Webprint; zorg er dan voor dat je Google Chrome hebt. Ik vind overigens wel dat Webprint dit bij haar informatie zou moeten zetten.

De kwaliteit
De kwaliteit van het album is dik in orde.
Ik heb gekozen voor een vierkant album van 30x30 cm. (XL) met hoogglans fotopapier.
Het papier is stevig, de foto's komen er mooi op uit, zijn scherp (niet van die 'spikkeltjes' die je wel eens bij drukwerk ziet), de kleuren zijn levensecht en door de bindwijze liggen de pagina's mooi vlak.
Als je dat wilt kun je zonder problemen een foto over twee pagina's af laten drukken.
Zie ook de foto's onderaan deze post.

De prijs
Hieronder een prijsvergelijking met Hema (normale prijzen, geen actieprijzen!)
Hema; vierkant album, 30x30 (XL), 24 pagina's premium (glanzend) fotopapier (vlakliggend), met foto op kaft, inclusief verwerkingen- en verzendkosten: € 60,55.
Webprint; vierkant album, 30x30 (XL), 24 pagina's hoogglanzend fotopapier (vlakliggend), met foto op kaft, inclusief verwerkingen- en verzendkosten: € 48,49.
Webprint is dus fors goedkoper dan Hema.

Service en levering
Ik kan geen echt oordeel vellen over service, maar de contacten die ik heb gehad met verschillende afdelingen waren erg prettig. Er werd snel tot super snel gereageerd.
Levering; zondag besteld en de vrijdag erna werd mijn album thuis afgeleverd. Binnen een week dus. Perfect. Ook levering over de grens; België, Duitsland, Frankrijk, Oostenrijk en Zwitserland.

Conclusie
Webprint doorstaat de vergelijking met Hema op het gebied van kwaliteit, prijs en levering met glans.
De mogelijkheden met de online editor zijn echter minder.
Hieronder mijn 'oordeel' op basis van verschillende 'albummaker-types':

  • Als je graag een kwalitatief goed fotoalbum maken, leef je je graag uit met een eigen lay out (en maak je je niet druk om het niet transparant kunnen maken van foto's) en vind je het niet erg om net iets meer tijd te investeren in ruil voor een zachter prijsje, zou ik zeggen; Webprint is een prima keuze.
  • Wil je graag een kwalitatief goed album maken maar is het niet je hobby; probeer Webprint zéker uit!
  • Ik schaar mezelf onder de categorie; 'maak graag kwalitatief goede albums, leef me graag uit met een eigen lay out, maar vind transparant maken van foto's als achtergrond belangrijk. Ik ben bereid wat meer te betalen voor extra gemak, waardoor ik minder tijd kwijt ben.' En die categorie... kan beter niet voor Webprint kiezen. Maar ik houd de ontwikkelingen bij Webprint in de gaten!
Zoals beloofd hieronder wat foto's.

Voorzijde kaft:


Bindwijze:


Mooie vlakliggende bladen waardoor je foto's optimaal kunt uitvergroten:


Heb je heel veel geveltjes gefotografeerd zoals ik? Je kunt een complexere lay out maken:


Of houd het eenvoudig, zonder al teveel passen en meten:


Nog een voorbeeld van een eigen lay out die moeiteloos te maken is:


Schaduweffect (Webprint links) is mogelijk, 
maar ik vind het schaduweffect bij Hema iets natuurlijker (rechts).

OK, tot zover deze review van Webprint!
Mocht je nog vragen hebben; laat het me weten.

Groetjes,

Sandra






donderdag 20 november 2014

I love trees

Volgens mij heb ik het al vaker gezegd; ik hou van bomen. Op de één of andere manier weten ze mij rust en energie te geven. Toen ik vanmiddag met Guinness in het park liep, was het licht zo mooi dat ik later met  mijn camera (en deze keer op de fiets) terug ben gegaan. 

I love trees. They make me feel peaceful en restore my energy. So after I walked in the park with Guinness, our Irish Terrier, I went back again. This time with my camera.


Onder de Treurboom gluren naar de rest van het park...


Mag ik jullie voorstellen; hieronder staat Meneer Cipres! Eén van mijn favorieten. 
Is hij niet prachtig in zijn groen-oranje tooi?

One of my favorites in the park is 'Mr. Cypress'. 
Beautiful orange leafs, with (still) some specs of green.


Ik vind het leuk om onder de boom te gaan staan en dan naar boven te kijken...


Mijn tweede favoriet is Mevrouw Redwood. 
Ze vangt hieronder zo'n beetje het laatste licht van vandaag. 

Another one of my favorites is 'Ms. Redwood'. She manages to catch the last light of the day.


En tot slot nog een kort bezoekje aan de kinderboerderij. 
Speciaal voor Ingrid een foto van de ezeltjes gemaakt :-)


Toen ik thuis kwam hoorde ik op de radio dat de kinderboerderijen weer moeten sluiten in verband met de vogelgriep. Spijtig.

Groetjes,

Sandra












zondag 16 november 2014

Fair Isle gestuntel

Voor de afwisseling gestart met een breiwerkje: een paar pols-/armwarmers.

Helemaal blanco op het gebied van breien ben ik niet (ik heb dit jaar tenslotte de 'Favourite Things' sjaal gehaakt), maar toch voelt het als stuntelen. Zeker als je met rondbreinaald 2,5 en een Fair Isle plan in het hoofd aan de slag gaat. 

Twee bolletjes sokkenwol (1 uni en 1 zelfstrepend) gekocht, rondbreinaald opgesnord en steken opgezet. Ehhh... hoe zat dat ook al weer? Ik heb te weinig ruimte om mijn steken te breien?

Lang leve internet. Dit filmpje van Drops laat heel duidelijk zien hoe je met de 'magic loop' kunt werken. Top idee als je een hekel hebt aan het breien met zo'n mikado-set, zoals ik. 



Na het ribbelboordje gestart met het inbrei-patroontje. Niet te moeilijk. Het effect moet van de zelfstrepende sokkenwol komen. Na een paar toeren tellen dacht ik 'ik ken het uit mijn hoofd' en heb er vervolgens... iets anders van gemaakt :-)) Nou ja, zolang ik dat bij nummer 2 ook zo doe, maakt het niet uit.

Wacht, hier komt de foto. Zie je het 'foutje'?


Het is nog wat rommeliger dan ik graag zou zien, maar het gaat steeds beter.

Alleen... ik had graag ármwarmers willen breien. Lekker lange. Tot aan mijn elleboog...
Maar ik vind het niet zo lekker zitten. Een beetje te strak. Uithalen doe ik niet!!
Ik heb besloten dat deze gewoon wat korter worden. Mocht ik de smaak te pakken hebben als dit paar af is, dan kan ik nog altijd een paar lange armwarmers maken.


Fijne zondag!
Groetjes,

Sandra








donderdag 13 november 2014

Crazy-Good Mat is finished!

Joehoe! Mijn 'Crazy-Good' Mat is klaar! Met een zere duim en vingertop van het afhechten van de halstarrige draadjes, zit ik hier blij dit blogpostje te tikken.

It's finished, my version of the 'Crazy-Good' Mat! My fingers still hurt from weaving in all those dreadful ends, but I'm happy!


Een ufo armer en een badmat rijker :-)


De taupe kleur laat zich niet makkelijk fotograferen, soms lijkt het wel chocoladebruin, maar dat is het echt niet.

The taupe color doesn't photograph well. Sometimes it looks like dark chocolate, but it isn't.

En daar is hij dan, mijn eerste 'ta-dah-foto' met blije voetjes! Altijd al willen maken (vraag me niet waarom, maar ik zit hier gewoon te grinniken en te gniffelen).

And here it is, my first 'ta-dah-picture', including my happy feet! Always wanted to make such a picture, don't ask me why, it just makes me giggle :-)


Ik vind hem mooi en ik ben er trots op, maar als ik het over kon doen... dan zou ik het anders doen. Ik vind hem nét iets te druk zo. Ik denk dat aaneengesloten kleurvlakken beter zouden zijn geweest.

Eén ding is zeker; het is een genot om hier je fris gewassen voetjes op te planten :-)

Groetjes,

Sandra


P.S.
Hier nog even wat details.
Garen; ca. 26 bollen Lana Grossa Cotton Mix 80 (80 m. looplengte per bol)
Haaknaald; 5,5
Afmetingen; ca. 61 x 110 cm.



zondag 9 november 2014

Glow Next 2014

Het jaarlijkse lichtspektakel 'Glow' in Eindhoven is dit weekend weer van start gegaan!

Voor mij altijd dubbel; ik maak graag foto's en dit is natuurlijk een uitgelezen kans, maar het is ook druk... Dit jaar schreef het regionale dagblad zelfs een wedstrijd 'fotografeer de fotograaf' uit. 
Dat zegt genoeg :-)

Vanavond toch de stoute schoenen aan gedaan, géén statief meegenomen, Guinness mocht mee en foto's maken? Misschien. Maar genieten, gewoon met je eigen ogen, niet door de lens, dát stond voorop. Vanwege Guinness kozen we voor Glow Next. Iets experimenteler, meestal minder massaal.

En weet je? Het was hartstikke leuk en ik heb uit de losse pols zelfs een 
paar leuke foto's kunnen maken. Yeah!

Close encounters of the third kind?


Hilariteit alom; hier moest je als kijker met je hoofd schudden. Als je dat deed, zag je beelden in plaats van lichtgevende paaltjes. Dus... ik heb de camera op en neer geschud. En warempel... Het werkte!


En vooruit dan; fotografeer de fotograaf:


 In de spotlights (rustig hè):


We sloten af met een warme choco met slagroom (voor mij), een hotdog (voor manlief) en Meneertje-kijk-mijn-lieve-donkere-Kraaloogjes-eens wist een half worstje af te troggelen van de vriendelijke verkoopster :-)))

Groetjes,

Sandra








zaterdag 8 november 2014

Outlander inspiratie

Járen geleden heb ik ze verslonden; de boeken van de 'Reiziger'-serie van Diana Gabaldon.
Inmiddels is van deel 1, 'de Reiziger'  een televisieserie gemaakt. En wat voor één!

Hieronder een korte omschrijving van het verhaal:

***
Als Claire Randall kort na de Tweede Wereldoorlog voor de tweede keer op huwelijksreis gaat naar Iverness, biedt het adembenemende berglandschap van de Schotse Hooglanden aanvankelijk de gewenste rust.

Tot Claire tijdens een wandeling per ongeluk een steen aanraakt die deel uitmaakt van een eeuwenoude magische kring van stenen en wordt teruggevoerd naar het verleden, naar het Schotland van de achttiende eeuw.

Als sassenach, een buitenstaander en Engels bovendien, wordt ze al snel het doelwit van samenzweerders die de belangen van de verschillende clans behartigen, en zo raakt ze betrokken bij de Schotse onafhankelijkheidsstrijd.

Tot overmaat van ramp wordt ze ook nog eens hopeloos verliefd op de aantrekkelijke clansman James Fraser van de clan MacKenzie.
***

Of je de boeken nu gelezen hebt of niet, de televisieserie is een absolute aanrader. Prachtige Schotse landschappen en kostuums en gemaakt met oog voor detail.
Helaas nog niet vertoond bij de publieke omroepen. Ik had het geluk dat wij HBO voor een zacht prijsje mochten proberen van onze kabelaanbieder.

Ik kom nog even terug op de kostuums, want wat schetste mijn verbazing? Het ene na het andere prachtige brei- en haakwerk kwam voorbij! Als ik nog niet op het puntje van mijn stoel zat, dan gebeurde het wel bij het zien van al die prachtige wol-creaties... Ik laat jullie meegenieten en hoop dat het jullie net zo inspireert als mij!

Colsjaals...


Omslagdoeken...


Schouderwarmers...


Polswarmers...
En ja, hoofdrolspeler Sam Heughan is ook hartverwarmend als Jamie :-)


Als Jamie laat hij zien dat een man in een Schotse kilt ábsoluut aantrekkelijk kan zijn! Iets waar ik, toen wij in Schotland zijn geweest, niet van overtuigd was :-)


De serie is zo succesvol, dat al vrij snel besloten werd om een tweede seizoen op te nemen.
Ik kijk er naar uit!

Groetjes,

Sandra






dinsdag 4 november 2014

Een beetje mottig van mij...

Het kan de beste overkomen, maar slim was het niet te noemen. 
Oftewel; de kat op het spek binden. 
OK. Ik gooi het er maar uit; ik heb de motten op de wol gebonden. 
En dan bijten ze toe hè...

Voor diegenen die geen flauw benul hebben waar ik het nu over heb; ik heb een tijdje geleden (net voordat we op vakantie gingen) een mottenplaag(je) gehad. 
Crisis. Ik kon mezelf wel voor m'n hoofd slaan (au).

Ik had er eentje zien vliegen. Een mot. Zo'n wol vretend monstertje wel te verstaan. Nee, dat zeg ik fout. Vliegende kledingmotten eten geen wol. Maar hun larven wel... Snik... 
Ik ben een grote wol-fan (dúh!).  Dus toen ik het motje zag vliegen, had ik direct actie moeten ondernemen. 

Maar ik deed het niet. 
Eén motje maakt nog geen mottenplaag, toch? 
Fout! 

Ik had geluk. Tenminste, dat denk/hoop ik. Ik heb de motten-larven-haard gevonden; een oud zadeldekje van schapenvacht. Van toen ik nog 'paardenmeisje' was. De motjes hebben heftig gefeest met dat dekje. Als die geen kater hadden, dan weet ik het niet meer! Dekje was niet meer te redden. Enkeltje kliko.

En toen? Alle kleding en garen is door mij grondig onderzocht. Er werd gewassen. Er werd lavendel neergelegd. Etherische oliën kwamen eraan te pas. Mottenvallen (ja, die bestaan) werden opgehangen/neergelegd. Status nu? De vallen hebben hun werk gedaan; ik heb wat kledingmotjes gevangen. En alles ruikt heerlijk. 

Omdat de motjes en ik allebei van wol houden, zal ik voorzorgsmaatregelen moeten blijven treffen.
Wol wassen blijf ik akelig vinden (of ik moet aan het vilten zijn, dan is het spannend/leuk :-))
Maar net zoals Shaun hieronder, hebben mijn wolletjes zo nu en dan toch écht een bad nodig. 
Ook al denk je dat je wolletjes niet vies zijn...


Dus.... onderstaande tip, vandaag ontvangen van de eigenaresse van een geweldig leuk kledingzaakje; 'Pantalone', geef ik graag door aan alle wol-liefhebbers:

***

Attentie winterse woldragers! Wat moet je weten van wol?


Wol is een prachtig natuurproduct. Er zijn vele soorten wol, en de een is mooier, zachter, duurder, en minder prikkend dan de ander. Alle wolsoorten hebben speciale aandacht nodig bij het wassen. Omdat ik hier steeds vaker vragen over krijg wil ik jullie hier iets over vertellen.

Als je graag wol draagt moet je het volgende weten:

Wol pilt, altijd. Maar het mooie is dat je de pills er makkelijk af kan halen, in tegenstelling tot synthetische pills. het beste gaat dit als de wol net gewassen is (dus nog nat). Het kan ook met een blok van een soort puinsteen, wat online te koop is. Maar je kunt het ook een beetje voor lief nemen. Het hoort bij wol, en als je er echt een hekel aan hebt kun je beter geen wol kopen.

Hoe was je wol?: Ten eerste hoeft dit maar een of twee keer per seizoen, of evt. iets meer bij intensief dragen. Dit omdat wol van nature zelfreinigend is. Hang je wollen vest een nachtje voor je raam en de geur is weg. Wol houdt zijn geur niet vast. Maar als je het wast kan dat in de wasmachine, zolang je het maar KOUD doet, dus NUL graden! En dan ook nog op een wol programma (minder beweging) en met zeer weinig wasmiddel.

Wol gaat namelijk vervilten (soort samenklonteren en in elkaar haken van de vezels) bij plotselinge temperatuur wisselingen, veel wrijving en zeep. Dus wil je je wollen kleding mooi houden is dit van belang.

Dan nog een laatste ding. Ga je je wollen vest niet meer dragen omdat de lente begint, dan moet je hem een keer echt wassen voor je hem opbergt. Wol is namelijk interessant voor motten, met name als er nog kleine huidschilfers van mens of dier in de wol zitten. Dus wassen en in een liefst luchtdichte zak of bak opbergen voor de volgende winter, en lekker weer gaan dragen.


***
Dat iedereen maar mot-vrij mag blijven en jaren mag genieten van prachtige wolletjes!

Groetjes,

Sandra