Soms kun je jezelf zo rijk voelen:
Gewerkt, Guinness laten lopen en een expositie bezocht.
Drie compleet andere werelden, aaneengeschakeld achter elkaar. Heel bijzonder!
Ik bezocht een expositie in het MU van Rafaël Rozendaal.
Van tevoren had ik er al wat over gelezen, maar eigenlijk moet je dat niet doen.
Wie heeft dat toch verzonnen, hele verhalen over kunst?
Kunst beleef je, onderga je.
Maar goed, als ik er toch iets over 'moet' zeggen, is het dit:
Soft Focus by Rafaël Rozendaal
Een expositie die perfect opgaat in het industriële pand van het MU.
De bezoeker waant zichzelf op een strand van een verre, onbekende planeet.
Geen zilte lucht, geen stevige zeebries,
maar wel wolken en golven van kleuren die komen en gaan.
Begeleid door klanken die lijken te herinneren aan Tibetaanse klankschalen.
Kom binnen, relax, laat je meevoeren.
Vooruit dan, de plaatjes!
Voetjes in het zand!
De kleuren van de projecties dansen over de doeken, pilaren en het zand.
Ik ben er maar bij gaan zitten :-)
Aan de buitenkant heeft het MU de ramen afgeplakt om binnen de unieke sfeer te kunnen creëren.
Ik hoop dat ik een beetje van de sfeer over heb kunnen brengen en ga nu het fijne zand van mijn camera & lenzen afpoetsen :-)))
Lieve groetjes,
Sandra
P.S. Rafaël schrijft ook haiku's. Grappig om dan zijn haiku 100 te lezen:
I should be
at a beach
right now