En toen was het stil

Vandaag was een grijze, maar droge dag. Helaas zijn de voorspellingen niet veel soeps (volgende week wordt het pas beter), dus het motto is; profiteer gewoon van alles wat je aangeboden wordt.  We kiezen voor een rondwandeling in de omgeving. Het is hier (behalve op de Brocken) toch al niet zo druk, maar vandaag sloeg eigenlijk alles; we zijn 4 mensen en de paddenkoning tegengekomen.

Stil Stil Stil

Mens Mens Mens

Of te wel; hoe stiller het wordt, des te kleiner voel je je. Niet op een slechte manier! Maar je wordt je bewust van hele andere dingen (wat maken vogels een herrie J). Al met al een fijne dag. ‘ Die Seele baumeln lassen’,  zeggen ze hier en dat hebben we gedaan.

Onderweg kwamen we nog een oude fabriek tegen, weer een urbex-plaatje gemaakt!

De plannen voor morgen; de stad Goslar. Hopelijk is het dan wederom droog. Voor vanavond en vannacht voorspellen ze hier een soort van waterbom. Zijn wij even blij dat we hoog en droog in ons huisje zitten!

Groetjes,

John en Sandra

Op de achtergrond 'ons' boshuisje, op de voorgrond zie je een stukje van de sauna

18/52, sterretjes in het bos

Waterval bij Königshütte




















Oude fabriek, geen idee wat er gemaakt werd















De Paddenkoning, we hebben hem gered, hij zat midden op de weg

Moois langs de treinrails

Wernigeregen eh… Wernigerode

Helaas houdt het weer het vandaag voor gezien; regen. Na een lekker ontbijtje maken we ons klaar voor een dagje in de stad. Op naar Wernigerode. Geen onbekende bestemming, we zijn er vaker geweest, het is een gezellig historisch stadje.

Natuurschoon is wel vriendelijker voor je portemonnee, da’s een ding dat zeker is. De buit van vandaag; rode schoentjes, een zijden sjaal voor Sandra en een lekkere whisky voor John. De zijden sjaal is traditie geworden. Dit is al het derde jaar op rij en dat was volgens de winkeleigenaresse reden genoeg om vaste klanten korting te geven. En mochten we volgend jaar weer in de winkel komen, dan moest ik zeker naar korting vragen. 

John heeft de whisky uit de Harz gekocht; de Glen Els Yourney. Gisterenavond heeft hij hem geproefd in het hotel en hij mag er wezen!

Zoals eerder beloofd een korte recensie;

Geur; licht fruitig, een kleine hint van rook, maar niet veel.

Smaak; licht citrusachtig (mandarijn).

Goede afdronk. Een echte whisky voor het voorjaar of de zomer. Geen hart- en ziel verwarmende whisky voor bij de open haard.

Al met al zeker veelbelovend voor een startende distilleerderij.

Het laatste stukje van de middag brengen we door in ons huisje. Verwarming aan, biertje erbij, sappie voor Sannie en Chipsletten. Wat??? De Duitse Pringles-variant, oftewel een sleetje met chips.

Nicht schlecht!

Groetjes,

John en Sandra

P.S. Zaten jullie vergeefs op de stoomtrein te wachten? Nee hoor, niet vergeefs! Hier issie nog een keer, hij steekt gewoon een kruising over, midden in Wernigerode

Beter 1 vlinder in de hand…

Vanochtend werden we al heel vroeg wakker van… de zon! De vogels floten dat het een lieve lust was en de lucht was strakblauw. Ik denk dat bij jullie onderhand het eelt op de duimen staat, maar het helpt wel J

We wandelen naar Drei Annen Hohne. Vandaag geen uitgebreide foto-experimenten, John wil er stevig de pas in houden. Als ik als Heidi huppelend de vlinders wil achtervolgen, krijg ik op m’n donder (heeft er al iemand medelijden met mij?). Maar ik heb onvermoede talenten als vlinderfluisteraar. Geloof je me niet? Hier is het bewijs:

17/52

John beticht me van het gebruik van vogellijm, nou ja zeg!

In Drei Annen Hohne gooi ik al mijn charmes in de strijd om John de stoomtrein in te krijgen (scheelt weer een paar wandelkilometers). Normaal is een stoomtrein een niet te versmaden traktatie, maar het blijft bij foto’s maken: John laat zich niet ompraten. Achteraf maar goed ook, want het was erg druk in de trein die volgestouwd zat met Brockengangers. Dat had ons anders vast kinderijsjes gekost, aangezien die rooie van ons een neus heeft voor dat soort zaken.

We lopen verder naar Schierke. In de buurt van de Leistenklippe loopt een paaltjesweg (=boardwalk) en daar hopen we mooie foto’s van te kunnen maken voor het blog. John heeft, zoals altijd, een mooie route uitgezet en in combinatie met het perfecte wandelweer, hebben we een schitterende wandeling kunnen maken.

Als het lukt, dan plaatsen we de foto van de ‘boardwalk’  achter de titel van dit blog. We zijn benieuwd wat jullie ervan vinden!

Groetjes,

John en Sandra

Spookhuis en stoomtrein

De titel van dit stukje dekt de lading niet helemaal, maar het is een mooi lokkertje, of niet?

Hartstikke bedankt voor jullie reacties en… jullie hebben goed geduimd voor ons; het is de hele dag droog geweest! We hebben vandaag een flinke wandeling gemaakt; we zijn maar liefst 5 uur in de benen geweest. Eerlijkheid gebied te zeggen, dat we wel heel veel gestopt zijn om foto’s te maken (en vooral te experimenteren, we hebben nog veel te leren).

Het ‘spookhuis’  hebben we onderweg gefotografeerd. Het is een bekende ‘urbex-spot’. Wat is urbex… hmmm… beetje moeilijk uit te leggen in weinig woorden. Je zou kunnen zeggen; ‘de schoonheid van het verval, de natuur overwint alles’. Ik vind urbexfoto’s het mooiste als ze een verhaal lijken te vertellen, je fantasie prikkelen. En John hielp daarbij vandaag wel; terwijl ik op het terrein van het vervallen hotel rondscharrelde (oppassen geblazen!), riep hij van die behulpzame dingen als; ‘zag je dat? Er bewoog iets achter het raam’. Heel fijn. Zeker als je al het gevoel hebt van ‘you can check out, but you can never leave’ (dankjewel Eagles).

Bijna terug in Mandelholz beseften we dat de stoomtrein bijna van het station in Elend vertrok, dus John is in een hinderlaag gaan liggen en heeft de eerste stoomtrein van deze vakantie ‘geschoten’.

In ons hotel hebben we genoten van taart en bier. En Guinness… die besloot tot grote hilariteit van de serveerster dat hij na zo’n wandeling ook wel een plaatsje op de zitbank had verdiend, de kleine rooie deugniet!

Hieronder wat foto’s van vandaag. Enjoy!

De 'Kalte Bode'

Zonder al te rare fratsen van Guinness, lang leve de afstandsbediening!

Zwart-wit voor wat extra drama

Staat daar nou iemand voor het raam?

voor bij mijn 50 mm serie, 16/52

In volle vaart, vol op stoom

Groetjes,

John en Sandra

Aankomst in de Harz

Vandaag is het zover; we gaan op weg naar de Harz! De dag start grijs, maar het kan grijzer (wel 50 tinten J) en natter, veel natter… De Duitse Autobahn heeft veel voordelen, maar ook een nadeel; weinig zoab. Al gauw rijden we in een soort van mist; elke auto laat een spoor van opspattend regenwater na. Opletten dus. En dan hebben we het nog niet over aquaplanning gehad. Maar gelukkig zit er, op een enkel klein vrachtwagentje na, geen vrachtverkeer op de weg. Geen files, weinig wegwerkzaamheden en geen (zware) ongelukken. Dus om 14.45 uur zijn we al bij ons hotel.

We krijgen een hele aardige kamer toegewezen, maar ten opzichte van de kamer die we vorig jaar hadden, valt hij een beetje tegen en het stinkt er in het portaaltje (ondanks het rookverbod) naar rook. Waarschijnlijk vond de vorige gast het buiten te nat om te roken. Hmm… dan het raam maar open (brrr).

Terwijl ik in de hotelkamer met Guinness voor mezelf de goede punten van deze kamer op aan het sommen ben, gaat John de koffers uit de auto halen. Maar het zit ook John niet lekker. Dus als de hoteleigenaresse John enthousiast begroet, maakt hij van de gelegenheid gebruik om er wat van te zeggen. Er komen deze week veel gasten, dus de fijne kamer van vorig jaar is jammer genoeg niet (voor de hele week) beschikbaar. Maar wat vinden we van het huisje? Huisje??!!  Om een lang verhaal kort te maken; ik zit hier in een knus huisje op de bank bij de verwarming ons verhaaltje te tikken, met een smile van oor tot oor!

Nog wat ditjes en datjes:

• De Harz doet meer aan de whisky-gekte die overal de kop op lijkt te steken; ze hebben ook een single malt, genaamd ‘Glen Els’. Een recensie van John volgt later
• Het stuwmeer voor het hotel is een stuwzee geworden; aangezien de bruggen tot 2x toe zijn weggespoeld, kunnen we er ook niet echt meer wandelen (wel zwemmen, hihihi)
• De huisbakker doet hier nog steeds goed zijn best; Käsekuchen, Mohnkuchen, Apfelkuchen, Bienestich, Erdbeerkuchen, Streuselkuchen en nog een stuk of 3 waarvan ik de naam niet weet
• Het regent. Onophoudelijk. Maar dat mag, vandaag doen we toch niets meer.

Tot de volgende keer!

Groetjes,

John en Sandra