Er was eens meisje, dat nog nooit écht kringloopwinkels had afgestruind.
Een vluchtig bezoekje aan de Kringloop? Ja, dat wel.
Over een vlooienmarkt gelopen? Tuurlijk wel, maar meer omdat die toevallig 'in de weg' stond :-)
Allerlei creaties met Kringloopspullen werden bewonderd, maar zelf een poging wagen en me in het kringloopgeweld storten? Neeejjj...
Tot vorige week.
Het startte met een 'schuld' die ik in wilde lossen bij iemand.
Iemand waarvan ik weet dat ze van (kringloop) borduurwerkjes houdt.
Dus ik ging op zoek. En warempel! Ik kwam met een borduurwerkje thuis!
En ik kreeg tips... Dáár moet je zijn!
En warempel; nog eentje!
Ik kreeg nóg meer tips; dáár moet je écht naar toe!
Enneh... Ik kwam met 9 (ja, NEGEN) borduurwerkjes thuis!!
Totaal heb ik er nu dus 11...
Schaamrood op de kaken.
Volkomen losgeslagen.
Absurd.
Is het een virus?
Bestaat er een soort van 'omgangsverbod'?
En kun je dat dan bij jezelf opleggen?
Zucht.... Ik kon het niet helpen... Echt niet...
Zeg nou zelf;
Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen, dat deze hierboven misschien wel één van de mooist is.
De eerste borduurwerkjes heb ik wat in het wilde weg gekocht.
Uit enthousiasme. Niet wetende wat er allemaal rondzwerft.
Beetje dom misschien, maar misschien ook niet.
Want ook al zie ik het kwaliteitsverschil, ik zie ook hoe ieder stuk uniek is.
Hoeveel tijd er door iemand aan besteed is.
Maar goed. Wat nu?
Ik mag van mezelf maximaal 6 borduurwerkjes houden.
Het borduurwerk hierboven blijft.
Het Hummeltje hieronder ook.
Ik zie hem al op een boekentas zitten!
De andere werkjes krijgen een ander thuis.
En ik hoop dat de ontvangers, die veel meer kringloop-kennis hebben dan ik,
mij niet heel hard uit gaan lachen. De borduurwerkjes zijn in ieder geval met
kinderlijk enthousiasme en veel liefde vergaard.
OK. Enthousiasme kán een beetje verblinden :-)))
Lieve groetjes en een heerlijk weekend gewenst!
