Voordat ik mijn laatste
CAL-blokken laat zien, even mijn dommigheid van vanochtend delen...
Manlief en ik zijn gaan wandelen vanochtend. Met Guinness.
Ik wandel graag, maar in de wandel hiërarchie van ons gezinnetje, sta ik onderaan.
Manlief doet thuis de wandelschoenen aan en gáát gewoon.
Blij met elk kilometertje dat zijn voeten hem kunnen dragen.
Guinness is overal voor in, als hij maar mee mag (en kan).
Ik heb mijn voorkeuren. Ik rijd liever eerst een stukje met de auto, om buiten
'het normale' te komen. En ben dan liefst vol in het groen. En dat zei ik vanochtend ook.
toen Manlief voorstelde om vanaf de voordeur te starten. Maar hij lachte en zei
dat hij een wandeling in zijn hoofd had, waarbij ik versteld zou staan van
het groen dat we tegen zouden komen. De route was een verrassing.
Grrrmmmblllll... Ik heb een hekel aan verrassingen (controlefreak, weet je nog?).
Maar... Het was geweldig! We hebben een heerlijke tocht gemaakt. En weet
je wie we tegen kwamen? Woody, de vader van Guinness!!
Ze lijken in zóveel opzichten op elkaar; postuur, houding, vacht, nieuwsgierigheid,
zelfverzekerdheid, vriendelijkheid...
En nu komt mijn dommigheid; ik heb geen foto gemaakt....
En daar baal ik van.
Dus ik moet het doen met de herinnering aan twee breeduit
glimlachende Ieren met hun pretantennes afgestemd op Radio Vrolijk.
Op de schaal van wereldrampen stelt dit natuurlijk helemaal geen biet voor.
Maar ik hoop wel dat we deze ontmoeting nog een keertje over kunnen doen! :-))
Genoeg gezeurd, hier komt blok 8.
Wederom in twee verschillende kleurenvolgordes:
Ingrid had me hele goede (en gevaarlijke) tips gegeven om de granny's
goed op de foto te krijgen, maar;
- in verband met de regen kon ik niet in de dakgoot gaan staan;
- een kroonluchter hebben we niet, dus daar kon ik niet in gaan hangen en
- toen ik op de stoel wilde gaan staan die ik op tafel had gezet,
kwam ik met mijn hoofd tegen de terrasoverkapping aan.
Ondanks dat Manlief paraat stond om mij naar de EHBO te racen, heb ik toch maar voor een schuine hoek gekozen Ingrid, sorry... :-))))
En tot slot... Mooie
Els-post!!
Els en ik sturen elkaar af en toe 'snailmail'. Geweldig!
Maar daar waar ik meestal kaartjes koop en hoogstens wat 'pimp', krijg ik van Els
prachtige DDFZ-creaties. Dankjewel lieve Els!
Alleen... heeft jouw huisjesbroche de reis niet overleefd...
Ik denk dat de Nederlandse postbode zo vertederd was na het lezen van jouw boodschap
op de envelop, dat hij prompt over zijn eigen voeten is gestruikeld...
Maar geen nood; Manlief gaat er een koelkast-magneet van maken!
O, en wat dacht je van de binnenkant van de envelop...
een prachtige kijkdoos!
Ik wens jullie allemaal een heerlijk weekend!
Lieve groetjes,
Sandra
P.S. Heb je de
veiling van *Haakjuffie* al gezien?
Zij veilt twee poppen voor het goede doel; Stichting Tuinderij Ganzert!
Lees
hier meer over de Stichting en de monstertocht van Berry,
de man van
Esther.
