Spreading seeds of happiness

Hallo allemaal!

Susan van Felted Button heeft net een gratis patroon online gezet van een leuke, makkelijk te maken en kleurrijke deken: de Happy Harlequin Blanket!

Ik heb mogen testen en ik kan je verzekeren; een fijn patroon!
Hou je niet zo van die felle kleuren? Ik kan me voorstellen dat het ook in zachte naturel-kleuren een mooie deken kan worden!

'Imagine if everyone would spread small seeds of happiness everywhere they went. Or maybe, everywhere is too broad. Let’s just start with around us, at work, at school, with our kids, family, friends, and strangers on a street. Let’s spread kindness and happiness around in our inner circle.'

Bron; Tiny Buddha

Groetjes,

Sandra

Painted Pixels Blanket - 2

Niet vergeten....

Een pixel-update!

Zo zien 315 afgehechte pixels eruit:

Finnegan buitelt graag om de hengsel heen en laat zich dan op het bedje van zachte pixels vallen :-)

Ik weet nu precies hoeveel pixels ik moet haken, had ik dat al verteld? 1.000 Stuks.
Dus ik ben al een aardig eindje op weg!

Heel af en toe brei ik nog een stukje aan de Favourite Things Scarf (nummer 2).

Maar dat vordert heel langzaam. So much nice things to do and see, so much plans and ideas to explore, so little time...

Ondertussen word ik achtervolgd door Guinness. Hij is altijd graag bij ons, maar de laatste tijd is hij uitzonderlijk zwaan-kleef-aan-achtig. Eigenlijk vreemd. Ik heb dit volgens mij nooit verteld hier, maar Guinness is allergisch. En niet zo'n beetje... Zijn allergie is deze tijd  van het jaar zo'n beetje op z'n ergst. En dat betekent naast medicatie ook 2x in de week onder de douche. En dat vindt hij Echt Niet Leuk!!
Maar toch blijft hij het liefste héél dicht bij ons in de buurt en kijkt mij dan met zijn donkere kraalogen, vol vertrouwen, aan. Smelt...

Groetjes,

Sandra

Iemand een visje besteld?

Niet zo lang geleden plaatste Angeline een post over haar mooie gehaakte 'stone washed fish'. Oftewel; 'Freddie Fish'.

Toen manlief Freddie zag, ging hij uit zijn bol! En dat heeft ie niet vaak bij haakwerk. Begrijp me niet verkeerd; hij stimuleert, enthousiasmeert, is trots op mij, maar het gebeurt zelden dat hij me vraagt; 'wil jij zoiets voor mij haken?' Maar nu wel. En dan kan ik daar natuurlijk geen 'nee' op zeggen.

Maar het moest niet zomaar een vis zijn. Het moest een koi karper zijn. Een Ochiba Shigure zelfs. Dat is een bepaalde soort koi, waarvan de naam 'herfstbladeren op het water'  betekent.

En laat Scheepjeswol nu Stone Washed garen hebben dat prima aan die wens kan voldoen!
Hier issie dan, de Ochiba voor manlief:

De kleur heb ik er op een 'tapestry crochet'-achtige manier ingehaakt. Het moest een grillig patroon zijn, dat hoort bij deze koi.

Niet symmetrisch. En als je mijn vis met die van Angeline vergelijkt, dan zie je ook dat deze twee zijvinnen heeft i.p.v. één aan elke kant.

En hij heeft ook zogenaamde 'baarddraden' gekregen (die friemelsliertjes bij zijn neus).
Jaaa.... het was een heel wensenlijstje...
Oh ja, de schubben mocht ik er niet op borduren. Kwam dat even goed uit, want ik kan het wel, maar heb een broertje dood aan borduren :-))
Heeeeee.... Kijk eens wie er naar de gehaakte Ochiba komt kijken?

Ach.... Ja hoor! De gehaakte Ochiba heeft nóg een fan! Finnegan the Koi-rider:

Zo kan Finnegan niet nat worden, maar wel iets doen wat hij altijd al graag wilde doen; op de rug van een vis zitten. In zijn fantasie snelt hij door een koel bergmeertje en beleeft hij de mooiste avonturen.
Hij stuurt de koi karper door zijn gewicht van links naar rechts te verplaatsen...

Lijkt mij eigenlijk ook wel leuk... :-)

Groetjes,

Sandra

Enjoying the little things

Hij stond al een tijdje op mijn verlanglijstje en laatst heb ik (lucky me) de macrolens die ik graag wilde hebben even mogen testen. En nu (helemaal blij :-)) heb ik de lens zelf!

Dus af en toe ga ik jullie vermoeien met foto's van kleine dingen. En het is een wonderlijke wereld, dat kan ik je zeggen. Neem nou deze foto. Die ogen... bijna buitenaards (kom ik weer aan met mijn aliens :-))

Zoals ik eerder vertelde; die bezige beestjes gaan voor mij niet stil zitten. En ik ben zo eigenwijs om geen statief te gebruiken. Dus ik moet keuzes maken in instellingen. Bij de foto hierboven vind ik dat de nadelen van die instellingen eigenlijk erg goed uitgepakt hebben.

Wat ik ook graag met jullie wil delen is mijn ontdekking van de fotokunstenares Lotte van Dijck.
Op en dag begon zij tekeningen te maken op haar foto's. En dit is het resultaat:

Ik heb 10 verschillende ansichtkaarten van Lotte gekocht bij Daily Poetry (over enjoying little things gesproken :-))

Ik denk dat de ansichtkaarten van Lotte bij mij in een lijstje terecht komen. Ze zijn zo lief...

Fijn weekend allemaal!

Groetjes,

Sandra

Pruimencake met vanillesaus

Vanmiddag komen mijn schoonouders op visite. Ze komen crêpes eten.

Omdat het weer erg warm lijkt te worden, ben ik al vroeg gestart met de voorbereidingen.

Pruimencake heeft daar eigenlijk niets mee te maken (al is het wel lekker natuurlijk). De pruimencake ben ik gaan bakken omdat ik gisteren op de markt de verleiding weer eens niet kon weerstaan... 2 Kilo prachtige, onbespoten pruimpjes gingen met mij mee naar huis. Niet zo erg, maar als je ook al 3 dozen aardbeien, een pond kersen en... en... Nou ja, je snapt denk ik wel wat ik bedoel... Gewoon teveel gekocht.

Of eigenlijk precies goed; want je kunt er jam van maken, compote, cake, taart, noem maar op!

En pruimencake moest er in ieder geval komen, vond ik. Ik heb er zo'n 20 gewassen en ontpit (ze zijn niet zo groot, kleiner dan een ei, als je grotere pruimen hebt, heb je er misschien 10 of 12 nodig)

Buiten de gewassen, gehalveerde, ontpitte pruimen heb je nodig;

• 1 zakje vanillesuiker
• 200 gram zachte roomboter
• 200 gram suiker
• 4 eieren
• 1 theelepel kaneel
• 200 gram zelfrijzend bakmeel

Verwarm de oven voor op 180 graden. Mix de boter met de kaneel,vanillesuiker en de suiker tot een crèmig mengsel. Voeg dan 1 voor 1 de eieren toe totdat ze zijn opgenomen.

Voeg het bakmeel toe en schep met een spatel/houten lepel het meel voorzichtig door het beslag.

Giet het beslag in de bakvorm (ca. 24 cm. doorsnede) en verdeel de pruimen zo gelijk mogelijk over het beslag. Ze zakken bij het bakken weg in het beslag. Denk eraan dat je niet teveel pruimen in het midden legt, want dan krijg je mogelijk problemen met garen.

En... ik kreeg al wat problemen met het garen... Ik had de pruimen zo verdeeld:

Bestrooi de pruimen eventueel met een eetlepel suiker, vermengd met een snufje kaneel.

Zet de cake in de oven en bak hem 45 minuten op 180 graden.

Controleer de cake op gaarheid met een breinaald of satéprikker. Haaknaald kan ook hihihihi!

Bij mij sloeg de wraak van Onliemie toe.... Na 45 minuten bakken; niet gaar. Oven teruggeschroefd naar 160 graden en 10 minuten extra laten bakken.

En toen.... nog niet gaar. Weer 10 minuten erbij (160 graden).

En toen.... nog niet gaar. Weer 10 minuten erbij (nog steeds 160 graden).

En toen was hij OK!!! Pffff..... 

Aan de randjes wel een beetje harder en gekarameliseerd, maar da's eigenlijk hartstikke lekker!

Maar goed, even terug naar de crêpes. Terwijl de pruimencake zijn best deed was ik bezig met het maken van een verrukkelijke vanillesaus. Dat wil zeggen; als hij afkoelt, wordt hij wel wat dikker dan saus. Meer vanillepudding. Of banketbakkersroom. Die saus/pudding/room gebruik ik vanavond om te serveren bij de crêpes met aardbeien, mmmmmm.....

Maar.... wat let me om die goddelijke saus bij de pruimencake te serveren? He-le-maal niets of niemand! Zo gezegd, zo gedaan.

Geloof me... Dit is lekkerrrrr....

Het recept voor de saus heb ik bij Zoom Yummy gevonden. 

Geweldig leuke site/blog trouwens!

Inmiddels is het hier steeds bewolkter (en benauwder) aan het worden. Zou het gaan regenen?

Allemaal een hele fijne zondag gewenst!

Groetjes,

Sandra

Even stil...

De ramp van vlucht MH017 van 17 juli 2014 heeft voor mij een gezicht gekregen.
Een collega van mij bevond zich met haar gezin aan boord.

Zo onwerkelijk. Zo oneerlijk.

Maar ik ben dankbaar dat ik zo'n mooi mens heb mogen kennen.

Heel veel sterkte voor alle nabestaanden van de passagiers die aan boord waren van deze  noodlottige vlucht.

Lieve groetjes,

Sandra

Painted Pixels Blanket - 1

Twee weken geleden ben ik met de 'Painted Pixels Blanket', naar het patroon van Felted Button, begonnen.

Na de eerste schrik (de kleuren van het door mij bestelde garen waren een beetje te pastel en 'zuurstokkleurig' naar mijn zin) ben ik vol in de pixels gedoken. Hoe meer ik er af heb, hoe beter het lijkt te worden. Tijd voor een update!

Ik heb inmiddels 165 pixels gehaakt en vandaag wil ik ze voor het eerst naast elkaar gaan schikken, zodat jullie (en ik) een beetje een indruk krijgen van het (mogelijke) eindresultaat.

Het schikken neemt meer tijd in beslag dan ik dacht...

Finnegan maakt van de gelegenheid gebruik om in mijn haakmandje te klimmen.

En ik geef hem geen ongelijk, want dit zal vast héérlijk zacht liggen!

Na veel schuiven, wisselen en draaien, komt het er zo uit te zien:

Dit wordt niet de definitieve versie, want ik heb nog niet van elke kleur even veel gehaakt, maar het valt me niet tegen. Hmmm... dadelijk ga ik de kleurtjes nog mooi vinden :-)) En gelukkig maar!

Ze worden straks (nou  ja... straks.... zeg maar gerust over een paar maanden) aan elkaar gezet met antraciet grijs, dus dat geeft ook weer een andere uitstraling.

Hele fijne avond allemaal, ik ga weer pixels haken!

Groetjes,

Sandra

Theepot-warmer en... slakken!

Vorige week mocht ik weer een patroon testen. Deze keer van Alessandra Hayden van Just be Happy Crochet. Mijn eerste theepot-warmer, jippie!

Het patroon vroeg om een 'standard 44 oz teapot' eh..... Watte? Qua inhoud (44 oz = 1,3 liter) had ik wel een theepot in huis, maar die is ovaal van vorm. Uiteindelijk heb ik maar een 1,3 liter theepot uit de standaard collectie van de Blokker gekocht. Als je dan iets test, is het ook leuk om het af te maken. Zoiets is altijd een leuk cadeautje.

Het patroon komt binnenkort in het Happily Hooked Magazine te staan. Alessandra heeft een makkelijk patroon ontworpen dat mij heel geschikt lijkt om verder te 'pimpen' met bloemen, knopen of wat je ook maar kunt bedenken.

Mijn 'standaard' theepot bleek uiteindelijk niet standaard genoeg, dus ik heb het patroon wat aan moeten passen bij het tuitje. Gossie, ik ben allemaal aan het typen, terwijl ik veel beter foto's kan laten zien. Die spreken voor zich!

Last week I've tested a tea cozy pattern from the lovely Alessandra Hayden of Just be Happy Crochet.
The pattern will be published in 'Happily Hooked Magazine'.

Voilà:

Op de foto zie je trouwens cake die ik gemaakt heb naar het recept van Ymme van Creaymme; hazelnoottulband met appels. Wederom een aanrader. Mijn tulbandvorm wordt de laatste tijd veelvuldig gebruikt :-) Maar goed, verder met de theepot-warmer, nu van boven:

En de achterkant (lijkt een beetje op zo'n sexy operatiehemd, whahahahaaa!):

Vooruit, nog eentje dan:

Genoeg over de theepot, door naar de slakken. Finnegan weet dat ik een macro-lens uit aan het proberen ben en hij heeft me geholpen met het lokken van... slakken! (tevens met dank aan manlief-x)
En met succes, kijk:

In the meanwhile Finnegan is luring snails with Forget-me-nots, so I can photograph them :-)

Finnegan had vergeet-mij-nietjes geplukt en een groot groen blad van een vijverplant waar de slakken altijd graag op vertoeven. De vergeet-mij-nietjes vond ik een rare keuze, maar Finnegan heeft er toch meer verstand van dan ik:

Het vergeet-mij-nietje lokt de slak op het blad en Finnegan ligt er vol trots naar te kijken.

Slakken zijn blijkbaar een beetje cameraschuw. Eentje weigert om zijn huisje nog uit te komen en de andere... glibbert weer rustig de tuin in, terwijl Finnegan toekijkt.

Groetjes,

Sandra

Waarom bezige bijtjes bezige bijtjes heten

Vanmiddag was het prima weer om de macrolens nog wat verder uit te proberen.
Beetje benauwd, maar dat mocht de pret niet drukken; Guinness en ik gingen naar het park.

Hmmm... beetje dom eigenlijk om Guinness mee te nemen. De wandeling vond hij leuk, maar hij snapte maar niet wat ik in die bloemetjes zag.
'Worst?' Nee.
'Een leuk balletje om mee te spelen?' Nee.
Guinness, ik kan zo geen foto maken!
'Zie je dan andere hondjes om mee te spelen?' NEE!
OK. Guinness in de schaduw aan een bankje vast gelegd.
Zijn donkere kraaloogjes volgden mij van bloem...

Tot bloem...

Tot bloem!

En ik zag vlinders... en hommels... en bijen... en nog talloze andere beestjes.
En de tijd tikte door... en door...

Eigenlijk bestond de tijd helemaal niet meer?

En bezige bijtjes heten niet voor niets bezige bijtjes. Want ze zitten niet stil!
Maar wat is het leuk om je zo in de wondere wereld te verliezen!

Groetjes,

Sandra

Alien Eyes are watching you...

Ik ben een geluksvogel... Ik mocht zomaar de macrolens die op mijn verlanglijstje staat lenen van een lieve collega!!

Heel de middag heb ik staan trappelen voor de achterdeur om macrofoto's te kunnen maken. Maar... die regen hè... Om depressief van te worden (al denkt onze tuin daar anders over) :-)

Maar goed; het werd warempel droog! Veel te donker natuurlijk, maar toch dit plaatje kunnen schieten. Ze kunnen zó Dr. Who in, deze besjes, als 'Alien Eyes'.

Ze lijken zo goedmoedig en vol verwondering de wereld in te kijken. Ik weet het, mijn fantasie slaat op hol :-))

Ik word er in ieder geval helemaal blij van, ik hoop jullie ook :-)))

Groetjes,

Sandra

Boerenbondsmuseum in Gemert

Gisteren hebben we genoten van een bezoek aan het Boerenbondsmuseum in Gemert.

Elk jaar hebben we een reünie van de leiding + aanhang van het voormalige jeugdkoor 'De Notenhappers', waar manlief deel van uit heeft gemaakt. Elk jaar wordt de reünie door een ander groepje georganiseerd, waarbij we het een sport vinden elkaar aanwijzingen te geven, maar de uiteindelijke bestemming/activiteit zo lang mogelijk geheim proberen te houden.

We hebben al veel met elkaar gedaan; kaas maken, steppen, gps tocht lopen, raku stoken, bakstenen maken, musea bezoeken en bloemstukken maken zijn maar een paar voorbeelden uit een lange lijst van gezellige dagjes uit.

De aanwijzing voor deze keer was een foto van aardbeien. Een vleugje gokken, een beetje Google en ik kwam uit op; een rondleiding op een aardbeienkwekerij en aardbeienjam maken. Ik verheugde me er al op! Maar... ik (en ik was niet de enige) ben goed in het ootje genomen; we zijn uiteindelijk terecht gekomen in het Boerenbondsmuseum in Gemert (dat zo'n beetje tegenover Aardbeienland ligt :-))

Het Boerenbondsmuseum is een openluchtmuseum dat het leven van Noord-Brabantse boeren uit omstreeks 1900 uitbeeldt en het is ontstaan rond het geboortehuis van pater Van den Elsen. Pater Van den Elsen heeft veel bijgedragen aan de verbetering van de landbouw.

Ik raad iedereen een bezoek aan dit museum, met zijn hartverwarmende personeel/vrijwilligers, aan en ik hoop dat de foto's hieronder een beetje uit kunnen leggen waarom.

Een goed begin... Is het halve werk:

Geen zorgen, er zijn ook moderne toiletten:

Kleur!

De appeltjes hangen in de schouw te drogen:

Er is o.a. een wevershuisje:

Een klompenmakerij:

Een oud dorps café met daarnaast een snoepwinkeltje:

Zoals ik al zei, de mensen zijn er hartverwarmend:

de smid vertelde vol passie over zijn ambacht. Als aandenken kocht ik een fibula en kreeg van de smid een zelf gesmeed blaadje cadeau.

Een toch met de huifkar hoorde ook bij het arrangement. Is het paard niet fantastisch (en gróót!)?

Ik ben alleen niet meegegaan met de huifkartocht... Mijn fotografen-hart werd onweerstaanbaar aangetrokken door de vele 'stillevens'  in het museum. Dus in het uurtje dat de tocht duurde, maakte ik onder andere deze foto's:

Natuurlijk mag Pater van den Elsen niet ontbreken:

En mocht je je afvragen waarom hij met zijn voeten in een teiltje met water staat:

Deze kalkoen (prachtig van de lelijkheid) deed ons (luidkeels!) uitgeleide:

Wij hebben genoten. Op naar de volgende reünie!

Groetjes,

Sandra