Ik ben wel een fraaie; op de warmste dat van het jaar tot nu toe, kom ik aan met
een recept voor Servische bonensoep!
En dan bekijk ik mijn foto eens nauwkeurig; staat er niet eens
een boon op! Nou ja zeg! Wie is er hier nu in de bonen?
Oei... dat is een mooi bruggetje naar het R-beest...
(het recept volgt onderaan deze post 😀)
Er was eens een malle vrouw, die 's ochtends vroeg,
als ze de schuur in liep om haar fiets te pakken,
wel eens iets weg zag schieten.
Was het een muis? Dik kans.
Of... toch niet? Het is wat groter.
Een merel? Kan ook, die hebben een paar jaar geleden nog
in de schuur zitten nestelen (was niet zo handig).
Maar toen sloeg op een ochtend de Nare Waarheid
als een Bom in;
het was geen muis,
het was geen merel,
het was een R-beest.
Zo'n beest waarvan je niet durft te zeggen
dat je het in je tuin of schuur hebt.
Want wat bén je dan voor een rommelkont?
Vroeger, toen we kippetjes hadden, toen vond ik het anders.
Toen durfde ik wel te zeggen dat we een rat in de tuin
hadden gespot. Niet dat ik er trots op was, integendeel.
Maar ik durfde het r-woord toen nog uit te spreken.
En ik werd boos; was de rattenplaag twee wijken verderop
overgeslagen naar onze wijk? Komt het (zie-je-wel-ik-wist-het)
door die mensen in de buurt die af en toe denken dat
het trottoir een openbare groenbak is en oud brood en groentestronken
buiten kiepen voor 'de vogeltjes'?
Manlief werd gesommeerd; 'wij gaan komend weekend samen het R-beest opsporen!'
Ikke de held natuurlijk achter de rug van Manlief,
commanderen op z'n best, klaar voor het slaken van een ijselijke gil en
het inzetten van een sprint die potentie biedt voor de Olympische Spelen.
En toen was het dinsdag. In mijn beleving de lichtste ochtend
van het jaar tot dan toe.
Ik kijk naar rechts. Daar lijkt het R-beest altijd te zitten.
En hij schiet dan altijd mét mij de schuur in.
Alleen zie ik nooit waar hij blijft?
Tot die lichte dinsdagochtend.
Ineens zie ik waar het r-beest blijft.
Goed gekozen, die naam. Achteraf gezien dan.
Want het was een reflectie-beest!
De reflectie van mijn eigen bruin gelaarsde voet,
in een stuk rvs, dat over is van de keukenverbouwing.
😁
Hoezo in de bonen?
Guinness kijkt mij lichtelijk misprijzend aan;
'denk je niet dat ik het r-beest wel zou hebben
geroken? De muisjes weet ik toch ook te zitten?'
Over Guinness gesproken; het gaat super goed met hem.
Afgelopen dinsdag zijn we bij de dermatoloog geweest en
Guinness kreeg een tien met een griffel en een kus van de
juffrouw eh... dermatoloog!
Hij is klaar voor de volgende stap;
geen zelfkook-dieet meer, maar een Renske maaltijd.
Samen met de dermatoloog hebben we de best
passende variant uitgezocht. Nu maar hopen
dat het de juiste is!
De hondenkoekjes en andere tussendoortjes,
daar gaan we niet mee experimenteren; die krijgt hij niet meer.
Maar denk niet dat Guinness iets tekort komt;
Nederlands' grootste rijstwafel-fan woont bij ons!
Oei... dit neigt weer naar een vreselijke hak-op-de-tak-post.
Maar ik ben het recept niet vergeten hoor!
Komt ie;
Servische bonensoep
Ingrediënten:
1 ui
1 rode of groene paprika
2 bouillontabletten
250 gr rundergehakt
1 prei
1 vastkokende aardappel
1 kleine pot witte bonen in tomatensaus
1 blikje tomatenpuree
1 liter water
Zout/peper
Chilipeper
Knoflook
Bereiding:
· Gehakt rul bakken
· Gesnipperde ui, knoflook, klein gesneden prei, aardappel en paprika 5 minuten mee laten fruiten
· Water, bonen, tomatenpuree, bouillontabletten en de tomatensaus toevoegen en
ca. 15 minuten laten koken
Op smaak brengen met de kruiden.
Lekker met lente-ui als garnering
Variatietips; voeg een in blokjes gesneden courgette toe
en/of een potje gemengde bonen en/of wat champignons.
Het kan zijn dat je de soep dan nog wat aan moet lengen.
Geen probleem; gewoon wat water toevoegen en eventueel een
extra bouillonblokje. De soep laat zich goed invriezen!
Zonnige groetjes,
Sandra