Goedemorgen op deze feestelijke morgen!
Ik start meteen met een bekentenis;
elk jaar valt deze periode me zwaarder.
Ja, ik houd van de kerstlichtjes, de hint van
hoop die om deze dagen hangt. De traditie om
deze dagen samen te vieren met de mensen
die je lief zijn.
Maar er is ook een andere kant; de vele
prikkels, het commerciële, het sociaal ‘jongleren’.
Mijn ideale kerst zou zijn; samen met Manlief en Toryn
ergens in een huisje met open haard in de natuur.
Samen de stilte opzoeken. Tijd voor rust en introspectie.
We zouden het kunnen doen, maar toch doen we het niet.
Is het het sociale keurslijf? Het idee dat we dan mensen teleurstellen?
Of is het de wetenschap dat het nu misschien allemaal
teveel is, maar dat je elk jaar toch met plezier terug kijkt?
En dat er mensen zijn die deze rijkdom niet hebben en
graag willen ruilen, ondanks al het ‘gedoe’ dat ik misschien ervaar?
Nou ja… Ik stap maar gewoon in de kerstrivier en zie
wel waar hij me dit jaar brengt.
Tot zover mijn kerstgemijmer.
Ik kijk nog even terug op december.
Nog steeds een natte maand.
De tekenen van de herfst zijn nog volop te vinden in het bos.
En ook de wind liet zich gelden.
Ik bakte bleke kerstkoekjes.
En na vele uurtjes haken aan mijn kerstcadeau…
Besloot ik toch om het uit te trekken…
Het haakwerk was te stug, viel niet mooi.
Dus… geen kerstcadeau, maar straks heb ik
een nieuwjaars cadeau!
Ik haak de nieuwe sjaal terwijl ik de
oude uittrek:
Deze keer (al zie je dat niet op de foto) gebruik
ik ook veel andere kleurtjes. Maar dat is voor
een blogpost in het nieuwe jaar!
Ik wens jullie hele fijne feestdagen.
Maak ervan wat je ervan kunt maken en weet;
we gaan nu weer op weg naar lichtere dagen,
want de kortste dag zit erop!
✨
Lieve groetjes,
Sandra
