'Maar soms gaat het wel eens verkeerd
Dan gaat het niet zoals ik wil en doe ik dit...
en alles staat stil!'
Aldus Tika, de dochter van Tita Tovenaar!
Helaas kan ik de boel niet stil zetten, maar ik kan jullie wel
laten zien wat er niet ging zoals ik wilde...
~~~
Een paar jaar geleden kocht ik op vakantie wol.
Ik haakte er, heel netjes en gelijkmatig, een (grote!) sjaal van
en naaide de uiteinden aan elkaar vast.
Een 'infinity sjaal'.
Zoals je misschien kunt zien, verzuipt mijn paspop Sibille er haast in.
En ikke helaas ook.
Als ik hem om heb, heb ik het idee dat ik topzwaar ben...
Zoals jullie misschien wel weten, ben ik aan het vilten.
Ik las laatst over Nelleke's zéér geslaagde viltexperiment van een ufo (UnFinished Object).
En ik dacht... 'waarom niet? Nu doe ik er ook niets mee!'
Hupsakee, in de wasmachine!
Een label had ik natuurlijk niet meer. Maar ik wist wel dat het een sokkenwol was.
Hmmm... die wol is meestal wasmachine bestendig gemaakt.
Kan mij het schelen; ik was het op 95 graden!
Foto's voor:
Foto na:
Huh?!?! Hélemaal geen verschil!!
Chapeau voor de kwaliteit van deze wol! Niet gevilt, geen pluizen, niet gekrompen.
Inmiddels weet ik weer welke het was; sokkenwol van Opal (Hundertwasser).
Maar nu zit ik nog steeds opgescheept met een 'molensteen-sjaal'...
Manlief werd een beetje groen toen ik opperde er een kussen (of twee) van te maken....
~~~
En dan was er ook nog vilttas(je) nummer twee.
Een experiment, dat hopelijk meteen een cadeautje op zou leveren voor een tienermeisje.
Ik gebruikte andere wol dan de vorige keer.
Deze tas is gemaakt van Eskimo Print.
Een stukje voordeliger dan de Feltro.
Haak haak haak...
Was was was....
So far so good.
Het kleurenpalet is niet mijn ding (te heftige overgangen,
die leiden tot een soort camouflage-patroon),
maar voor een tiener waarschijnlijk perfect en de maat is goed.
Apart de tashengsel gehaakt, maar die kromp iets minder dan verwacht.
Geen nood, die naai ik gewoon 'even' aan de zijkant van de tas vast.
Tot onderaan; lekker stevig, leuk detail.
Nou, niks 'even'.
Spelden? Gaat niet. De spelden die ik heb verdwijnen in het vilt.
Naaien met een stopnaald? Laat me niet lachen!
Er moet een scherpe punt aan zitten!
Fijn, als je geen vingerhoedje hebt...
En het 32 graden is en je met je hand helemaal onzichtbaar onderin een smal tasje zit.
AU!
Mijn ogen spuwden vuur na de opmerking van Manlief:
'Gaat het wel goed met je hand-oog-coördinatie schatje?'
Grrrmmmblll?@!#$!
Maar ik ben doorgegaan.
En ik vind het niet bepaald geweldig (understatement).
Zelfs de foto's zijn pet.
En dat onderstreept meteen mijn eerdere opmerking, want
als ik iets geweldig vind en het staat er niet helemaal goed op, dan
maak ik nog een keer foto's.
Deze keer niet.
Hier moeten jullie het mee doen...
De bron van ergernis:
Door de verlopende kleuren van de viltwol, vallen de onregelmatige
steekjes extra op. Net een litteken...
De perfectionist in mij sterft duizend doden.
Mijn minder strenge kant zegt; het is handwerk, dúh!
Ik denk er nog even over of dit tasje cadeau gedaan wordt...
~~~
Op 'De Schaal van Wereldrampen' stelt dit natuurlijk
niks, nada, noppes voor. Les geleerd, we gaan weer door.
Rest mij te zeggen dat ik trots ben op de warmte in blogland.
*Haakjuffie* heeft een geweldig bedrag op weten te halen met haar veiling
En... enkele onder jullie zijn straks in het bezit van een mooie *Haakjuffie*-creatie!
Helemaal top, want ik weet dat die creaties een fantastisch thuis gaan krijgen.
Heb je de veiling gemist?
Dan vraag ik nog één keer jullie aandacht voor de allerlaatste
veiling van *Haakjuffie*. Met héle bijzondere poppen.
Jullie weten waarschijnlijk dat ze ernstig ziek is.
En ze heeft het ook niet breed.
De opbrengst van deze veiling is bestemd voor het realiseren
van (één?/meerdere?) wensen op haar 'bucketlist'.
Neem een kijkje, zegt het voort!
~~~
Lieve groetjes,