dinsdag 30 mei 2017

Linen stitch pillow

Voor Esther haakte ik eerder een knuffelzacht kussen met 'oeranje'.

Het was een cadeautje dat zo leuk was om te
maken, dat ik het nog een keertje deed!


Weer van Lana Grossa Olympia, maar nu in een heel andere kleur (601).


Ook bij dit kussen gebruikte ik touwtjes
als sluiting.


Al met al ben ik heel tevreden.
Behalve... met het feit dat ik afscheid moet nemen
van dit kussentje.

Gelukkig had de wolzaak nog genoeg Olympia liggen
van deze kleur om er voor mezelf ook eentje te haken.
Al komt er zo natuurlijk nooit een einde aan mijn 'to do-lijstje' hรจ?
๐Ÿ˜‚๐Ÿ˜‚๐Ÿ˜‚

Lieve groetjes,

Sandra




P.S. in mijn vorige blogpost (klik hier) vind je info over 
de gebruikte steek, haaknaald enz.





zaterdag 27 mei 2017

Overlay crochet |Tree of Life pillow - 2

Het boompje van het 'Tree of Life' kussen is 'geboren'.


Op het breedste gedeelte van het boompje trekt het haakwerk een beetje,
maar ik verwacht dat dat na het opspannen verholpen is.

Wat me wel tegenvalt, zijn de 'gaten' die er vallen
op de plekken in het patroon waarbij er 2 steken overgeslagen
moeten worden. Ik denk dat ik die plekjes straks dicht ga zetten.

Ik gebruik Lana Grossa Ascot in plaats van
de Scheepjes Stonewashed XL die het patroon
voorschreef. Misschien zouden de gaatjes met Stonewashed
minder opgevallen zijn. 

Of misschien moet ik minder pietlutten ๐Ÿ˜†

Al met al tot nu toe een heerlijk patroon.
Na elke toer voelde ik voldoening als ik op het
juiste steken aantal uitkwam, jippie!

Een echt gevalletje 'haak je happy' ๐Ÿ˜

Lieve groetjes,

Sandra






donderdag 25 mei 2017

Het Ed's Project | nog maar 6 te gaan

Toch maar een update,
al ligt het project heel even stil ๐Ÿ˜

Dit is het hoopje dat verwerkt moet worden tot de laatste 6 blokken:


Want de rest ligt gehaakt en afgehecht klaar
om verwerkt te worden tot รฉรฉn grote deken:


Ik moet zeggen...
Het kriebelt wel als ik deze foto's zie!


Lieve groetjes,

Sandra






dinsdag 23 mei 2017

Bekentenis...

Hoe zal ik eens beginnen?
Met een stapel gehaakte blokken!


'Hee, Sandra heb je het Ed's Project dan al klaar?'

Nee.... ๐Ÿ˜”


Dat wil zeggen; ik heb alle blokken gehaakt,
maar er moeten nog een boel draadjes ingestopt worden.
En ze moeten aan elkaar gehaakt worden.
En de rand moet nog gehaakt worden...
OK. Bekentenis; ik heb er even tabak van ๐Ÿ˜œ

Inmiddels is duidelijk geworden dat ik 
een boel garen overhoud van het Ed's Project.
Zeker van het kleurverlopende garen dat ik 
niet zo mooi in het geheel vond passen en dus
veel minder in de deken verwerkt heb dan in eerste
instantie de bedoeling was.
Kijk maar eens hier.

Dus een paar weken geleden heb ik contact opgenomen
met Ed & Ed. Wat te doen met het restant garen?
Lang verhaal kort; ik mag het naar eigen inzicht
verwerken. JIPPIE!

Dusss.... Ik haakte tussendoor
(stiekem, heb het jullie niet eerder verteld ๐Ÿ˜)
een hele stapel van deze blokken bij elkaar!


Ik laat ze op de foto's expres nog niet (goed) zien:
Ik ben er nog niet uit of ik dit geheim wil 
houden voor de Ed's (en dus ook voor jullie) of
dat ik het hier goed in beeld ga brengen ๐Ÿ˜Š

Eigenlijk een geheim 'Ed's Project 2' ๐Ÿ˜€

Of niet geheim?
Of wel?
Of niet....? Wat vinden jullie?

Lieve groetjes,

Sandra







zaterdag 20 mei 2017

Overlay crochet |Tree of Life pillow - 1

Het is op het moment te druk in mijn hoofd.
Dat heeft alles te maken met (onder andere) veranderingen die 
binnenkort op mijn werk plaats zullen vinden en 
waarvan ik nu nog niet alle gevolgen kan overzien.

Vragen als;
'Vind ik het straks nog wel leuk?'
'Wat ga ik dan doen?'
'Is dit de tijd om op zoek te gaan naar een andere baan?'
verdringen zich in mijn hoofd.

Vragen waarop nu nog helemaal geen antwoord is,
maar vertel dat maar tegen mijn Stuiterbrein;
dat staat niet meer stil.
Kauwen, herkauwen, andere invalshoek,
alles nog een keer herkauwen...

Afgelopen week was het zรณ erg,
dat ik er ziek van ben geworden.
Niet figuurlijk, maar letterlijk.
Alle opgehoopte spanning kwam eruit.

OK. Code rood.
Tijd om van het hoofd naar het HART te gaan.
Niet dat dat heel makkelijk is, 
maar ik weet wel wat me helpt.

Opletten met eten bijvoorbeeld.
Stuiterbrein is gek op zoetigheid;
ideale brandstof voor het stuiteren, joehoe!
Jammer Stuiterbrein, die input ga ik minimaliseren.

Veel water drinken helpt, wandelen ook.
En haken. Maar dan anders haken;
naast gedachteloos haken ben ik gestart met
een 'overlay crochet' patroon van Tatsiana oftewel
Lilla Bjรถrn; het 'Tree of Life' kussen.


Opletten geblazen!
Tellen!
Oeiii... dat vindt Stuiterbrein niet leuk!
Geen tijd om te kauwen.
Laat staan herkauwen ๐Ÿ˜Š

Zou je dit kussen ook willen maken, maar lijkt het je moeilijk?
Dat valt reuze mee!

Ja, je moet goed opletten en een constante draadspanning is
belangrijk, maar Tatsiana schrijft haar patronen
super duidelijk uit en voegt talloze foto's toe
om de tekst te verduidelijken.

Een heel fijn weekend!

Lieve groetjes,

Sandra





zondag 14 mei 2017

Hond in het bakkie!

Vorige week werden we met onze neus op de feiten gedrukt;
Guinness kan geen (hele) lange wandelingen meer maken.

Afhankelijk van het weer en de omstandigheden
redt hij het tot zo'n 7,5 km, maar daarna is het op.

Uit rรถntgenfoto's die we de afgelopen week van hem 
hebben laten maken, is ook nog eens gebleken dat er een 
tussenwervelschijf in zijn nek aan het verkalken is. 

Dit betekent dat deze natuurlijke 'schokbreker' minder goed zijn
werk kan doen en dat kan bij bepaalde (vaak doldwaze) 
bewegingen een pijnscheut opleveren.

De kunst voor ons is, om hem in beweging te houden 
zonder hem te overbelasten.

Thuis is dat niet zo'n probleem, maar hoe doen we
dat op vakantie? Manlief en ik houden niet van stilzitten en
Guinness thuis laten is geen optie, want het ventje is
zo aan ons verknocht dat hij dan ziek zou worden...
(been there, done that)

De oplossing diende zich aan in de vorm van...
een hondenkar! 

In ons geval kwamen we uit op de 'Doggyride'.

En alsof het zo moest zijn; de dag nadat we besloten
hadden er eentje te kopen, werd er een Doggyride
aangeboden op Marktplaats; nota bene 1 wijk verderop!

Het was wel de 'fietsvariant', maar je kunt
online een set kopen waarmee je het karretje om kunt
bouwen tot 'wandelvariant'.
En dat deden we dus ook!

Hieronder een foto van Guinness' eerste ritje in de Doggyride 
(nog in de fietsvariant)


Vrijdag werden het wiel, de duwstang en parkeerrem bezorgd
en handige Manlief zorgde ervoor dat we gisteren onze
eerste wandeling konden maken.


Guinness vindt het prachtig!


Al moet hij nog wel leren dat het niet
slim is om onverwacht uit de Doggyride te
springen omdat het lekker ruikt of omdat je een hondje 
wilt begroeten ๐Ÿ˜


Voor de veiligheid hebben we op een gegeven
moment de Doggyride maar iets verder dichtgeritst ๐Ÿ˜‰


Asfalt, keitjes, bospaden รฉn... een terrasje;
alles werd gisteren uitgeprobeerd!


Experiment geslaagd; wij zijn alledrie blij 
met de Doggyride!

Nog wat extra info:
de Doggyride laat zich makkelijk opvouwen tot een pakketje
dat (in ons geval) met gemak op de zijkant tussen de
voorstoelen en de achterbank van de auto kan staan.
Zonder wielen heb je meteen een goede reisbench.

Een waarschuwing:
Niet elke hond vindt zo'n karretje leuk.
De reden dat wij ons karretje via Marktplaats
hebben kunnen kopen, is dat het hondje
van de vorige eigenaar maar รฉรฉn ding wilde;
ERUIT!!!

Achteraf hoor ik meer van dit soort verhalen.
Een hond die zich, zoals Guinness, meteen
in zo'n karretje laat vervoeren, is een uitzondering.
Dus mocht je ook zo'n aanschaf willen doen;
geef je hond even de tijd om eraan te wennen.

Lieve groetjes & een fijne zondag,

Sandra








donderdag 11 mei 2017

Het Ed's Project | van 56 naar 64

Weer 8 erbij!


De deken meet nu ca. 1.60 x 1.60 m.
Nog 2 rijen van 8 blokken te gaan
om aan de 1.60 x 2.00 m. te komen.

En dan de rand natuurlijk ๐Ÿ˜ƒ
Ik denk dat het een heel ander
gezicht wordt als er een brede witte
rand omheen zit. Spannend!

Het zal nog een puzzeltje worden als
de blokken straks allemaal klaar zijn.
Nu let ik niet zo op de kleuren, 
maar straks wil ik natuurlijk dat de deken
een beetje in balans is.

Maar... รฉรฉn voor รฉรฉn;
eerst die 16 blokken afhaken en -hechten!

Lieve groetjes,

Sandra






maandag 8 mei 2017

Over Zorgenkindjes en Rimpels

Guinness, onze Ierse Terriรซr is een zorgenkindje.
Altijd geweest.
Maar hij heeft een hondenpapa en -mama die
niet opgeven en altijd wel een weg vinden.

Een weg die niet iedere hondenbezitter wil/kan
nemen. Want deze weg kost tijd, geduld, zorg, liefde en... geld.

'Een weg vinden' betekent niet;
het hele medicinale arsenaal gedachteloos in stelling brengen.

We zijn niet bang voor diepe dalen,
we zijn vindingrijk,
maar we blijven wel realistisch. 
Het welzijn en de levensvreugde van Guinness staan voorop.


En soms... begrijpt niet iedereen ons,
maar we blijven ons hart volgen,
waarbij ons kompas de levensvreugde van Guinness is.
En we worden deskundig bijgestaan door 
fantastische dierenartsen.

OK. Dat was het Zorgenkindje.
Maar hoe zit het nu met Rimpels?

'Rimpels' is het boek van Esther Hagen.
Zoals ze zelf zegt; 'met liefde geschreven, niet perfect maar wel uniek.'

Esther schrijft op een liefdevolle manier over de Engelse Bulldoggen die 
lange of korte tijd aan haar zijde hebben doorgebracht.
Iedere bulletje met een eigen rugzakje.
 En er zaten ook zorgenkindjes bij.

Ook Esther (en haar Lief) volgen hun hart,
hebben het nodige meegemaakt en leren รฉn genieten
elke dag van Oscar, hun Engelse Bulldog (รฉn de 
andere beestjes).
Een Ierse Terriรซr is natuurlijk een heel andere hond
dan een Engelse Bulldog, maar 'Rimpels' raakt me.

Je hoeft dus geen (Engelse) bulldog eigenaar te zijn
om dit boek te waarderen, want er zit veel meer in.
Liefde, geduld, vindingrijkheid en onverzettelijkheid
zijn maar een paar woorden die me te binnen schieten.

En gewoon lekker uit het hart geschreven, zonder fratsen ๐Ÿ˜ƒ


Mocht je het willen bestellen, voor jezelf of als cadeau, 
dan kan dat hier.

Lieve groetjes,

Sandra






donderdag 4 mei 2017

Het Ed's Project | van 48 naar 56

56 Blokken af, nog 24 te gaan!
Het is niet meer 'even' een foto maken,
maar ik vind het wel erg leuk om de vorderingen
te zien, ik hoop jullie ook!


Ik denk dat Guinness het resultaat graag van boven
af wilde bekijken, want zodra ik de blokken
uit begon te leggen...


Ging hij prinsheerlijk in zijn (verhoogde) mandje
liggen. Wat vind je ervan Guinness?


Rustgevend in ieder geval zo te zien! ๐Ÿ˜„

Lieve groetjes,

Sandra