Wel of geen feestje?

Er is zoveel moois te haken in de wereld...

Soms weet ik het even niet meer.

Neem nou deze;

Dit is één van de octagons uit de 'Fiësta CAL' 

van Tinna Thórudóttir Thorvaldsdóttir.

(Tinna komt uit IJsland, vandaar haar mooie naam).

De Fiësta deken bestaat uit verschillende soorten octagons, 

met elkaar verbonden door verschillende soorten vierkantjes. 

Elke soort octagon heeft ook nog eens diverse variaties,

dus je kunt je fantasie hé-le-maal op hol laten slaan.

Dat is waarschijnlijk ook de reden dat ik het patroon 

gekocht heb.

Deze achthoek is een proefversie die ik haakte

van restjes Scheepjes Color Crafter (met haaknaald 4).

Het patroon is redelijk goed geschreven. 

Ik noem het 'redelijk', omdat ik deze achthoek niet

kon haken zonder de foto's te bestuderen.

Ik ben misschien een beetje flauw; ik vind dat je

iets zou moeten kunnen haken vanaf alléén de geschreven

instructies. Van de andere kant; Tinna heeft ontzettend haar

best gedaan en zelfs videoinstructies gemaakt.

Eigenwijze ikke heeft die wel niet bekeken, maar

ze zijn er dus wel!

Maar dan de vraag waar ik mee startte;

'wel of geen feestje?' oftewel 'wel of geen Fiësta deken haken?'

Ik ben er nog niet uit.

Helaas heb ik de restanten garen die ik in de kast heb liggen

nodig voor het afmaken van mijn Washburn deken.

De Washburn is een beetje een 'jaren-project' aan 

het worden, maar toch wil ik hem graag afmaken.

Dat zou dus betekenen dat ik garen zou moeten kopen.

Super gaaf, want dan kan ik precies de kleuren kopen

die ik wil, maar ook weer een investering...

En ik had nog geen dekens in huis... whahahahaaa!

Hmmm.... ik denk er nog even over.

Ik hoor graag wat jullie zouden doen in mijn

schoenen (op het moment pantoffels)!

Lieve groetjes,

Sandra

Foto's met een praatje

Niet dat ik de ambitie heb een fotoblog te beginnen,

maar ik dacht dat het misschien wel leuk zou 

zijn als ik de verhalen en ideeën vertel die ik in mijn hoofd 

heb/krijg bij het maken van een foto. 

No worries, ik ga jullie niet vermoeien met 

technische fototermen, maar wie weet 

kan ik jullie inspireren?

Op de foto hieronder wilde ik het contrast

tussen de bloem en het donkere blad van de

rode beuk (bonsai) vastleggen.

Bij het snijden van de foto heb ik bewust

het knal oranjerode van de bloem uiterst

rechts in de foto geplaatst en zoveel mogelijk

van het donkere blad in de foto gehouden.

Gelukkig speelde de zon met de donkere

bladeren, dus je ziet genoeg structuur.

Maar... ik vond de hoek van waaruit ik de 

foto genomen had een beetje saai.

Daarom ben ik bij de volgende foto op

mijn hurken gaan zitten en heb ik me 

geconcentreerd op de onderkant van de

bloem en de manier waarom het licht

de nerven in de bloembladeren laat zien.

Ook de foto hieronder is vanuit deze positie 'geschoten'.

Bij het overeind komen, viel mijn oog op de 'echo'.

Zien jullie hem hieronder?

Met 'echo'  bedoel ik de eenzame bloem op de achtergrond,

als een vage herhaling van de bloemen op de voorgrond.

Als je wilt, kun je hier nog veel meer mee spelen.

Door bijvoorbeeld iets naar rechts te gaan en 

de 'echo' op te zoeken, zal de eenzame bloem op

de achtergrond in de linker bovenhoek vastgelegd

worden en dat kan qua lijnenspel ook leuke plaatjes

opleveren. Ik heb dat deze keer niet gedaan.

Op de foto hieronder, heb ik expres wat takjes/bladeren

voor mijn lens laten zitten in plaats van ze weg te duwen.

Door scherp te blijven stellen op de bloemen,

worden deze takjes en blaadjes een beetje vaag en

dat levert een beetje een dromerig effect op.

Tot slot het varenhoekje bij ons in de tuin.

Eerder deze week was mij de klaver al 

opgevallen op de stam van de boomvaren.

Omdat de bladeren van de boomvaren het licht 

filteren, dansen er vlekjes over de klaver heen.

Een foto van alleen de klaver en de stam van de 

boomvaren zou erg saai geworden zijn. 

Ik had het geluk dat er verderop in de tuin

nog meer varens staan, dus die heb ik bewust

aan de linkerkant van de foto meegenomen.

Bij het snijden van de foto heb ik de tak

van de varen helemaal links tot aan het puntje

intact gehouden. 

Extra leuk zijn de paarsblauwe

vlekjes linksboven. Zie je ze? 

Dat zijn vergeet-mij-nietjes die tussen 

de varens uit piepen.

Bij hele groene foto's is het altijd een goed idee

om kleur mee te pikken als die toevallig

in de buurt is.

Als je trouwens 'spelend licht' vast wil 

leggen, is het verstandig meerdere

foto's te maken en later de foto te kiezen

waarin de lichtende vlekjes het beste

uitkomen.

Het is niet zo dat ik altijd met een 

plan in mijn hoofd foto's ga maken.

Te veel plannen zorgen ervoor dat je niet

in het 'nu' bent. Ik vind het veel leuker

om te zoeken naar schoonheid en gebruik te maken

van de unieke omstandigheden van elk moment.

'To be able to see beauty in small things makes it

possible to find beauty in everything'

Ik hoop dat jullie iets aan mijn fotopraatjes hebben!

Fijn weekend!

Lieve groetjes,

Sandra

Portable Christmas Tree | Tadaa!

Hallo lieve lezers,

Het was hier een tijdje stil,

maar op het moment blog ik even op volle

oorlogssterkte, hihihi!

Dit blijft niet zo doorgaan hoor,

maar ik vond het een beetje zonde

om deze blogpost niet op tijd met jullie

te delen.

Want de haaksters onder jullie

zouden (als ze willen) nu nog 

tijd hebben om deze schattige 

kerstboompjes te haken vóór de Kerst:

Ik haakte deze 4 kerstboompjes

uit één bol Scheepjes Softfun (naald 3,5).

Het gratis patroontje is van The Lazy Hobbyhopper

en je vindt het hier.

De kraaltjes had ik nog op voorraad,

geen idee waar ik die ooit vandaan

getoverd heb :-)

De boompjes zijn ook onversierd een 

lust voor het oog. Sterker nog; van

Manlief hadden die kraaltjes niet

gehoeven!

Je zou ook pailletjes kunnen gebruiken

of wat dacht je van een eenvoudig wit slingertje

van zacht pluizig garen?

Mocht je ermee aan de slag willen gaan;

veel haakplezier!

Het is een eenvoudig patroontje dat

een fantastisch resultaat oplevert.

Lieve groetjes,

Sandra

NB; het prachtige gehaakte huis is niet

van mijn hand, maar van die van vriendin Ingrid.

Een plaatje he?😍

Brioche Christmas Heart | Tadaa!

Gisteren heeft Tatsiana van Lilla Björn Crochet 

een gratis patroon gepubliceerd van een 

schitterend hartje. 

Het patroon heet 'Brioche Heart' en je vindt 

het hier (op het moment van het schrijven van dit

blog alleen in het Engels, maar wel met veel foto's).

Natuurlijk kan zo'n hartje in alle seizoenen

en voor alle gelegenheden gehaakt worden,

maar ik vond het leuk om een echte Kerstvariant te haken:

Misschien volgen er nog wel meer,

want ze zijn erg leuk om te haken.

Van de andere kant; ik heb nog genoeg W.I.P.'s

(Work in Progress) liggen:

- de Washburn deken

- de Saga deken

- mijn tweede Esja sweater

- een kraamcadeautje

De sjaal heb ik inmiddels klaar; ik zal hem

snel hier laten zien.

Een heerlijk weekend gewenst!

Lieve groetjes,

Sandra

Dutch Design Week | Part 2

De Dutch Design Week zit erop,

Eindhoven maakt zich op voor het lichtfestival

'Glow' in November, maar ik kijk nog even terug.

Misschien vind je het leuk om mee te kijken?

Ik kan jullie niet bij alle foto's

een verhaaltje vertellen, omdat ik soms gewoon

'plaatjes voor de leuk' heb geschoten.

Je hoeft niet altijd de reden of het nut

van iets te kennen om iets mooi te vinden.

Een 'must see' was voor mij het 'BioArt Lab',

omdat Rik van Rijswick daar exposeerde.

Na eerder zijn kunstwerken in Beesel te hebben bewonderd, 

was het erg leuk om zijn werken nu in een hele andere

omgeving te zien.

Hierboven zie je 'Arnementia'.

Zij maakt schoon en heelt.

Rik's 'Goddess of the Forest', beschermster

van de natuur, stond er ook:

Misschien herken je deze nog uit

mijn eerdere blogpost?

Geweldig om te zien hoe de tijd zijn

inwerking heeft gehad en de kleuren

zich verder hebben ontwikkeld.

Binnen in het BioArt Lab maakte ik kennis met

Nino Gontcharova. Haar interactieve kunstinstallatie

'Veld van Verbinding' is een hele bijzondere en ik

had de eer om samen met haar rond deze tafel te zitten:

Nino en ik bevestigden hartslagmeters aan onze

vingers en onze hartslagen verschenen als roze licht

in de tafel. Deze tafel laat zien dat wij mensen kunnen 

synchroniseren. 

En warempel; Nino en ik legden contact 

en onze hartslagen gingen synchroon lopen,

duidelijk zichtbaar gemaakt door het licht in de

tafel dat bij deze verbinding blauw werd.

Een hele bijzondere ervaring!

Natuurlijk vind je in het BioArt Lab ook een echt laboratorium:

En... het Waterschap laat zien hoe 

onze urine in staat is om... planten te laten groeien!

Na een laatste blik op een kunstwerk

dat speciaal voor het BioArt Lab is gemaakt,

ga ik weer verder.

Het Veemgebouw op Strijp-S is mijn bestemming.

En daar zie ik veel textiel. Met name het weven staat

in de spotlights.

Het Zeeuws Museum onderzoekt samen met Remi Veldhoven

de oorsprong van wollen damast en dat leidt weer tot

nieuwe textielontwerpen.

Op de achtergrond zie je hoe bezoekers een ontwerp op een

ellenlang vel papier in konden kleuren.

En zo voelde ik me 's avonds:

😉

Ook hier kwam ik... urine tegen!

Deze keer verwerkt in glazuur:

Zoals je misschien wel merkt, was

het hergebruiken van afval en andere, onbekendere

natuurlijke producten een groot thema

tijdens de Dutch Design Week.

Ik zag bijvoorbeeld mooi gelooid leer van

koeienmagen en wat dacht je van algen als

alternatief voor plastic dat gemaakt is uit olie:

Ook de (gebruiks)voorwerpen uit de 3D printer

mochten niet ontbreken:

En tot slot een nieuw perspectief op Portugees design:

De vaas hierboven heeft trouwens ook

invloeden uit Japan (Ikebana) in zich.

Later in de week probeerde ik de tentoonstelling

'Robotlove' te bezoeken in de Campina fabriek.

Maar mannnnn.... wat was het druk;

de rijen in de Efteling waren er niets bij...

Daar had Sandra geen zin in!

Ik heb nog even binnen gekeken in de spiegelgalerij:

Maar eerlijk gezegd zat ik vol...

Dus ging ik op zoek naar mijn fiets in de eindeloos lange

fietsen-slinger-rij langs het kanaal en ging ik weer op weg.

Het Klokgebouw bezocht ik ook nog,

maar foto's heb ik daar niet meer gemaakt.

Ik heb indrukken en inspiratie opgedaan,

en ook een sprankje hoop voor de toekomst

gekregen. Want wat zijn er veel (jonge) mensen 

bezig met het ontwikkelen van duurzame oplossingen!

DDW2019 ben ik weer van de partij!

Lieve groetjes,

Sandra

Dutch Design Week 2018 | Part 1

De Dutch Design Week (DDW) bezoek ik altijd graag, maar ik 

heb twee dingen losgelaten:

1 - ik kan niet alles zien dat de DDW te bieden heeft (het is gewoon te veel)

2 - ik begrijp niet alles (en dat hoeft ook niet)

Ik stort me gewoon in het DDW gewoel en

fladder als een vlinder, ogenschijnlijk zonder doel,

naar de dingen die ik leuk vind.

En vaak komen daar ook hele leuke gesprekken uit

met ontwerpers, zoals afgelopen zondag in het gebouw van Piet Hein Eek.

Ik sprak met Irma van Studio Carolijn Slottje

over (onder andere) deze prachtige plantenhangers:

Ik vergaapte me aan de prachtige kunstwerken van textiel

van Marie Schumann (hieronder een detail):

En verdorie... Ik was zo onder de indruk van de verhalen

van een kunstenares, die fragiele dingetjes

uit de natuur in haar kunst verwerkt, zoals spinnenwebben,

dat ik haar naam niet meer weet...

Hieronder een heel klein tafereeltje van haar:

Mocht ik nog op haar naam komen, dan zet ik 'm erbij!

En wat dacht je aan het kunstwerk waar Daphne van 

'Haak by Daphne' aan mee heeft gewerkt?

Zij haakte het kleedje dat Ruben van Megen vervolgens

in brons heeft gegoten en op deze stoel heeft verwerkt.

Terwijl ik er was is de Italiaanse ontwerpster Rossana Orlandi 

in deze stoel gaan zitten, hoe bijzonder is dat!

Een heel markante dame trouwens, hier vind je haar website. 

En tot slot zomaar wat foto's van dingen die me fascineren en inspireren,

zoals het glas op deze glanzend gelakte Piet Hein Eek tafel:

En wat dacht je van de geknoopte lampen van Sandra de Groot

van Atelier Chaos?

Ik hoop dat ik jullie ook een beetje heb kunnen

inspireren en verwonderen.

En als het even meezit, komt er deze week nog wel 

een deel 2 op deze post!

Lieve groetjes,

Sandra

Blauw & Groen, Boerenfatsoen?

Raar, hoe een gezegde van vroeger nog zo'n invloed kan hebben;

'Blauw en groen, boerenfatsoen!'

Toen ik een vierkantje haakte voor mijn Saga deken

van blauw en grijsgroen, was ik zó weg van de kleurencombinatie,

dat ik besloot blauw en (khaki) groen garen te bestellen 

voor het haken van een sjaal. Het blauw net iets

feller en het grijsgroen net iets groener.

'Ding-dong!' Postbode!

Je kent het vast wel; hieper de pieper de deur open,

Guinness die naar buiten wil spurten om de postbode

'op z'n Guinness' (=nagels vól in de blote benen)

te begroeten, 'sorry postbode, dag postbode, bedankt!'

en vroemmmm naar binnen, schaar erbij,

rits-rats... Ach du meiner liebe Güte!!!

Wat heb ik nou weer besteld!?!

'Blauw en groen, boerenfatsoen'; klopt het dan toch?

Had ik niet beter iets veiligers kunnen kiezen?

Kobaltblauw en lavendelblauw?

Khaki en gebroken wit? 

Manlief hoort mijn 'gemiep' aan en merkt

nuchter op; 'dan haak je toch een testlapje?'

Dúh! Waarom had ik daar zelf niet aan gedacht??

Et voila; 

Links het lapje uit de Saga deken en rechts

het proeflapje.

Ik word er blij van!

Inmiddels heb ik het proeflapje weer uitgetrokken

en is de doos met garen veilig opgeborgen.

Tssss.... Je denkt toch zeker niet dat ik aan iets

nieuws begin als ik nog ergens mee bezig ben?

Dat doe ik toch nooit??

😄

Lieve groetjes,

Sandra

P.S. Waren jullie ook zo blij met de regen vandaag?

(Ginkgo Bonsai van Manlief)

Crochet Coral Reef | Museumbezoek

Vorige maand vertelde ik jullie over het

'Crochet Coral Reef' in het Van Abbe Museum te Eindhoven.

Vandaag heb ik mijn gehaakte 'koraaltjes' naar het museum gebracht.

En ik was niet alleen! 

Ik had mams aangestoken met mijn koraalhaaksels, dus

we hebben er een gezellig uitje van gemaakt

😃

Ik moet zeggen; qua omvang viel het me een beetje tegen.

Op internet had ik foto's gezien van andere plekken in de wereld

en daar waren de tentoonstellingen veel groter.

In het Van Abbe Museum stonden 'maar' drie zuilen.

En deze zuilen waren heel zorgvuldig gemaakt (echt prachtig!),

maar dit waren overduidelijk gearrangeerde kunstwerken.

Sommige gedeeltes waren (heel toepasselijk, gezien de 'plastic soup')

gehaakt van plastic. Er waren zelfs tie wraps gebruikt!

Hieronder zie je mams in de verte lopen.

Je eigen kunstwerkjes mocht je, voorzien van een 

kaartje met naam en e-mailadres, in het museum

achterlaten (zie je die enorme stapel van mams

achter mijn bescheiden twee koraaltjes?)

Mams heeft haar kunstwerkjes nog vlug aan elkaar gezet.

Al was de tentoonstelling niet groot, we hebben wel genoten samen.

Dat is aan de 'blije guppenfoto's' hieronder wel te zien!

Lieve groetjes,

Sandra