Paardenparade

De paardjes zijn klaar en ik ben trots op ze ;-)

Ik heb veel foto's, dus ik val jullie niet lastig met veel tekst.

Onderaan vind je wat informatie over patroon en garen.

Veel kijkplezier!

De paardjes zijn gehaakt met behulp van het patroon van

Kristel Droog (paardje Piem).

Ik heb ze geen halster gegeven; zo stralen ze meer 

vrijheid uit. Ook de hoefijzers heb ik weggelaten.

De kleur en aftekeningen van de paardjes zijn 

zo ontstaan omdat ze een beetje moesten lijken

op twee 'echte paarden' :-))

Ik gebruikte Catania katoen en voor de manen en staart

ByClaire nummer 2, dat laat zich lekker splitsen,

zodat er een enorme haardos ontstaat.

De paardjes zijn gehaakt met haaknaald 2,5.

Inmiddels hebben de paardjes een liefdevol nieuw

(t)huis gekregen!

Lieve groetjes,

Sandra

Oh ja... De KeukenKlus...

Vandaag een update over onze KeukenKlus.

Inmiddels met 2x de hoofdletter K :-))

Manlief (had ik al verteld hoe trots ik op hem ben?) heeft, tussen alle

'stormen' door, stug doorgewerkt. Maar het viel niet mee.
Zoals (zo is onze ervaring) wel vaker als je een grote
klus aanpakt; vanteenkomtander! :-))

Maar het is ook, zoals jullie eerder aangaven;
je vergeet alle (nou ja... bijna alle :-))) minder leuke dingen als
je, na al het slopen en het o zo belangrijke (en vaak onderschatte) voorwerk,
de keuken weer op kunt bouwen.

Ik zet hieronder een paar fotootjes onder elkaar.
Ze zijn allemaal met de telefoon gemaakt en in de
panoramastand worden ze een beetje rond.

Dus nee, wij zijn niet de eigenaren van een unieke, ronde keuken;
het is de wonderlijke 'slimme telefoon-camera'
(die dus helemaal niet zo slim is als ie dacht, há!)

Butsebuts; wandtegeltjes eruit!

Blijft over; een halve, gedeeltelijk intacte keuken,

in een wolk van stof gehuld :-))

'Effe' stucen...

Nee, niet 'effe'. Dit was een megaklus.

Manlief kan stucen, maar zal het in deze orde van

grootte nooit meer zelf doen.

Eindelijk kon de nieuwe vloer erin.

En het fornuis.

(Dankjewel voor je hulp, lieve vriendin!)

En inmiddels is één kant voorzien van een nieuw

kastje en ladenblok.

Het aanrechtblad is nog 'oud'; dat kan pas ingemeten

worden als alles staat.

Al zijn we er nog niet;

het begint erop te lijken hè?

Lieve groetjes uit KeukenKlus-land,

Sandra

Paardenpraat

De paardjes groeien als kool.

Ik had ze misschien beter op het laatst pas een hoofd

kunnen geven, want ze zeuren m'n oren van m'n kop 

eh.... hoofd! :-))) 

Het mooie hoofdje van sokkenwol blijft even liggen.

Die maak ik nog wel een keer af.

Sterker nog; ik denk dat ook dat paardje 

straks een mooi thuis krijgt.

Dankjewel nog voor jullie tips!

Lieve groetjes,

Sandra

Sprankelende libelle

Ik las bij Esther dat het vandaag de internationale dag van de fotografie is,

daarom deel ik vandaag deze sprankelende libelle met jullie.

Hij zat de afgelopen week zomaar bij ons in de tuin.

Wat een cadeautje!

Balancerend op een opstapje,

probeerde ik zo goed mogelijk de lichtjes in zijn vleugels te vangen.

Zou het wel een 'hij' zijn?

En wat voor een soort libelle zou het zijn?

Toen ik foto's ging vergelijken op internet, kwam ik daar niet echt uit.

Weet jij de naam van deze pracht-libelle?

Ik hoor het graag!

En anders?

Blijft het voor mij gewoon 'sprankelende libelle'.

Niets mis mee :-))

Fijn weekend!

Sandra

Back in the saddle again :-)

Een paar weken geleden kreeg ik de vraag of ik twee paardjes zou kunnen haken.

Hmmm... Daar zit ik altijd wel een beetje dubbel in.

Het is dat gevoel van 'moeten' hè?

Maar de 'opdracht' was wel leuk; het zouden twee paardjes moeten

worden die in de verte lijken op twee échte paarden.

Een wit en een bruin paard met een vrolijke, tekenfilm-achtige twist.

Niet té groot, wel stoer.

Ik wilde niet nog een keer het Lilleliis paardje haken. Ten eerste is dat eerder 

een lief dan een stoer paard en ten tweede was ik bang dat de verveling

dan toe zou slaan.

Het werd een patroontje van Kristel Droog: 'Horse Piem' 

oftewel 'Paardje Piem',

Ik kocht twee bollen sokkenwol.

Het witte paard is een beetje ondeugend en nóóit schoon.

Dus de crème sokkenwol met bruine en zwarte details was perfect.

Maar de bruine sokkenwol... Aiii...

Die bleek na het uitpakken thuis bij daglicht wel érg doorspekt 

te zijn met paarstinten.

En volgens mij bestaat alleen de Milka-koe en

is er (nog?) geen Milka-paard :-)))

Dus... de wol ging terug en ik ruilde hem in tegen Catania.

Beetje saai eigenlijk... 

Misschien kan ik één paard van sokkenwol maken en de andere 

van Catania? Allebei met naald 2,5? 

Dat zou qua grootte toch niet veel af kunnen wijken?

Ahum... dus wel...

Enfin. Lang verhaal kort: ik heb nu drie paardenhoofden, hihihi!

Dat wil zeggen; gehaakt hè! 

Het zou wat zijn als ik hier achter mijn pc zou zitten met

3 paardenhoofden. Zie je het al gebeuren??

Goed. Zinnige praat komt er niet meer uit vandaag, dus daarom

maar wat fotootjes van mijn paardenhoofdencollectie:

Toch jammer van die bruine sokkenwol die teveel paars bleek te zijn...

Vinden jullie ook niet?

Al geeft de Catania wel een 'strak' effect.

Wordt vervolgd!

Lieve groetjes,

Sandra 

Onverwachts cadeautje

Heel, heel hartelijk bedankt voor al jullie lieve reacties, mails en kaartjes.

Ze hebben me ontzettend goed gedaan.

Blogland is geweldig. JULLIE zijn geweldig! <3

Laatst zei iemand heel treffend 'je pap zal nog wel even 

op de passagiersstoel zitten' en dat klopt helemaal.

Maar je hebt ook de categorie;

'Bijzonder Mooie Toevalligheden?'

('toevalligheden' bewust met vraagteken, want toeval bestaat volgend mij helemaal niet :-))

Wat dacht je hiervan; 

de Heemkundekring Son & Breugel koos er gisteren voor

om deze foto te publiceren op hun Facebookpagina:
met dank aan mijn zwager voor de tip x

Bijbehorende tekst; 

12 augustus 1951. Drie stoere jongens van zestien jaar oud staan klaar 

voor een kampeervakantie in Nijmegen. De benodigde spullen achterop 

de fiets en dan trappen maar. Van tevoren nog even poseren bij het raadhuis.

En de stoere jongen links op de foto?

Da's mijn paps!

Mooi hè!

Fijne zondag nog!

Lieve groetjes,

Sandra  

Loslaten

It hurts to let go,

but sometimes 

it hurts more

to hold on.

                                  ~ Unknown

Dag lieve paps, je bent voor altijd in mijn hart.

Liefs,

Sandra