Nu is het andersom. Mijn manier van breien leverde me nek- en hoofdpijn op.
Een tijdje geleden kwamen Arne en Carlos met hun gebreide kerstballen; breien met 5 naalden!
Hmmm.... ik heb het geprobeerd, maar volgens mij zijn die bamboe naadjes geëindigd als satéprikker op de BBQ. Maar de kerstballen heb ik gemaakt! Hoe? Op een rondbreinaald!
Veel praktischer en ik hoefde geen lange naalden meer onder mijn oksels te klemmen, dus mijn nek was ook een stuk blijer.
Maar het bleef bij het kerstballen-uitstapje. Tot gisteren!
Hij spookte al een tijdje door mijn hoofd; deze 'My favourite things infinity scarf' van Jill McGee:
Het lijkt me leuk om een project onder handen te hebben waar ik mijn herinneringen in kan verwerken. Maar hoe leuk tapestry haken ook is; breien leent zich (in mijn ogen) echt het beste voor het werken met patronen. Zeker als het een soepel kledingstuk moet zijn.
Dus gisteren heb ik mijn rondbreinaald tevoorschijn gehaald, samen met wat restjes wol om weer eens te gaan oefenen met inbreien. Het schaapje dat ook in deze sjaal zit vond ik wel gezellig, dus daar ben ik mee aan de slag gegaan. Mijn proeflapje is uiteindelijk een telefoonhoesje geworden:
Nog niet eens zo heel slecht, al moet ik de draden bij langere stukken de volgende keer in elkaar draaien, dat levert een mooier resultaat op.
Eerlijk is eerlijk; inbreien levert mij niet zoveel ontspanning op als haken. Maar de mogelijkheden...
daar word ik wel blij van...
Ik ga er nog even over denken wat wijsheid is; wel of geen wol bestellen om de 'my favourite things' sjaal te breien...
Groetjes,