vrijdag 31 december 2021

Tadaa! | Embossed Mandala

 Op de laatste dag van 2021 deel ik graag
de mooie mandala die ik haakte naar een patroon 
van Lilla Björn Crochet.


Het garen dat ik gebruikte (ca. 50 gram Scheepjes Woolly Whirl,
met haaknaald 3,5) heeft een mooi, rustig kleurverloop dat 
ik wel vond passen bij dit reliëf patroon.

Op donkere dagen zoals nu, komen de structuren in
de mandala bij kunst- en kaarslicht extra mooi naar voren!

Het patroon 'Embossed Mandala' is onderdeel van de
'Winter Scandi MAL' en ik mocht hem testhaken.
Meer informatie over het patroon vind je hier.

***

Terwijl ik zit te typen, blijft het hier maar knallen.
Hoezo vuurwerkverbod....

Toryn lijkt er tot nu toe geen moeite mee te hebben,
maar om te wandelen was het vandaag een vervelende
dag. Je wil met een jonge hond geen knallen vermijden, 
want hij moet leren dat hij niet bang hoeft te zijn.
Maar dat wil niet zeggen dat we er middenin moeten 
gaan staan. Vooral voor de beestjes zal ik blij
zijn als de jaarwisseling er weer op zit.

Neemt niet weg dat ik jullie een heel gezellig,
warm en veilig uiteinde wens. Hopelijk in het
gezelschap van de mensen en dieren die je 
lief zijn.
🌟

Hartelijke groeten en tot in het nieuwe jaar!
💓

Sandra














maandag 20 december 2021

Lappenmandjes

 En toen zat ik in de lappenmand.
Best snel er weer uit, maar toen kroop Manlief erin.
Die had het wat zwaarder, maar is er gelukkig 
weer met één been uit.
En toen dacht Schone Papa; dat kan ik véél beter!
😱
Het was even kantje boord, maar hij is weer uit
het ziekenhuis. Gelukkig maar!
🙏

Toryn en ik hebben genoeg van alle lappenmanden.
Niet dat we struisvogel willen spelen (al
doet Toryn goed zijn best), want ziek zijn hoort bij
het leven. En vaak kweek je er ook nog eens
veel 'soldaatjes' mee!


Het grappige is, dat ik merk dat Toryn van
'middelpunt' naar 'onderdeel van het gezin' is gegaan.
Het moest even flexibeler. Niet altijd
de volle aandacht. Net wat meer in de bench.

Wel veel wandelingen, want dat was voor mij ook goed.
De zinnen verzetten, frisse buitenlucht en 
soms ook al wandelende de 'belboom' afwerken.

En Toryn heeft het goed gedaan.
Soms was hij clown, soms gaf hij troost.

En soms was het een regelrechte boef!


Hij is groter dan Guinness en het is hem inmiddels
gelukt om:
- drie bevroren boterhammen en
- twee worstenbroodjes
van het aanrecht te stelen!
😂
(Als je goed kijkt, zie je op de foto hierboven dat
Guinness goedkeurend toekijkt)
😇

Oh ja... Hij is ook gek op textiel...
Dat hij zijn eigen speeltjes kapot maakt, 
is tot daaraan toe, maar hij eet ze ook op!
Het oortje van zijn Kong aapje was binnen
10 minuten geamputeerd én opgegeten!
😖


OK... ik ga er een punt aan breien!
Blij dat ik weer een blogpost heb kunnen schrijven.

Lizette, bedankt voor je bezorgde reactie 💓

Binnenkort weer haaknieuws!

Lieve groetjes,

Sandra







maandag 15 november 2021

Toryn houdt van Montana

 In het voorjaar ben ik gestopt met het haken aan de
Montana deken voor mijn zusje.
Het werd véél te warm op mijn schoot.
😅
Maar nu kan het weer!

Eigenlijk... zou ik hem het liefst dit jaar nog klaar hebben.
Dus ik toverde de doos met de deken en 
wollebolletjes weer tevoorschijn.
Ik moest me even inlezen in het patroon,
maar de eerste steken zijn weer toegevoegd!

Totdat...


Tja... zo schiet het niet op he?

Over mozaïek haken gesproken:
Hebben jullie al gezien dat binnenkort het eerste
boek van Lilla Björn verschijnt?
Het heet 'A Sea Story' en het bevat 13 mooie 
mozaïek haakpatronen. 


Ik heb één patroon uit dit boek mogen testhaken
en dat was SUPER, dus ik kan niet wachten
totdat ik het in handen heb!

Hier vind je meer (bestel)informatie en ook 
verschillende foto's van de ontwerpen
die in het boek staan.

Lieve groetjes,

Sandra





maandag 11 oktober 2021

Wookiee

Voordat ik het vergeet; dank jullie wel voor de
lieve en gezellige reacties op mijn vorige blogposten!
😘 

De laatste tijd noemden we Toryn 'Wookiee'.
Misschien was 'Alf' een nog betere naam.
Ken je die serie nog?

De reden? Zijn wenkbrauwen...


Ze waren zó lang, dat ze na een regenbui over 
zijn ogen vielen. Ik borstelde ze elke keer 
naar achteren, maar blijkbaar zijn zijn wenkbrauwen
nét zo eigenwijs als Toryn zelf.

Elke keer stonden ze na korte tijd weer
in een boogje naar voren. 
Als een soort afdakje.
😝

Nu trim ik Toryn zelf, dus dit Wookiee 'probleem' zou
snel opgelost kunnen zijn, ware het niet dat meneertje
Koekepeertje de knippe-die-knip geluiden 
van een schaar bij zijn ogen niet prettig vond.
Dat kan ik me best voorstellen.

En ik had er (te) lang mee gewacht, omdat hij
door die wenkbrauwen echt helemaal anders
was dan Guinness (vond ik). Een beetje sentiment dus...

Maar... volkomen onverwacht is het me tóch gelukt!
Kammen, kammen, kammen en.... KNIP!
Dat was één! Toryn en ik waren allebei verrast, hihihi!
Nummer twee kostte iets meer tijd, maar de klus is
geklaard. Géén Wookiee meer in huis!


Toryn kijkt weer met een open blik de wereld in!

Al noem ik hem toch nog Wookiee.
Want dat klinkt zo leuk, vind je ook niet?
😄

Vrolijke groetjes, ook van de Wookiee,

Sandra






donderdag 7 oktober 2021

Kleine hondjes worden groot...

 Even mijmeren...

Ken je dat? Je bladert/scrolt door je foto's
heen en dan denk je; waar blijft de tijd?

Van toen:




(pup met het groene halsbandje)

Naar nu:


Het gaat snel...
😍

Heel dankbaar dat we deze vrije en blije Toryn
een plekje in ons huis en hart konden en mochten
 geven in april van dit jaar.

Hopelijk kunnen we nog héél lang samen avonturen maken!

Lieve groetjes,

Sandra





zondag 3 oktober 2021

Woodland Cosy Cowl | Tadaa!

 Whoop whoop!
Er is eindelijk weer eens iets van mijn haaknaald gerold!


De 'Woodland Cosy Cowl', naar het patroon 
van Jen Tyler (klik hier voor het patroon).

Ik haakte hem met restjes acryl van Scheepjes Colour Crafter
en Stylecraft Special DK.

Het is een ontzettend vrolijke colsjaal geworden.
Ik denk.... (hopelijk lezen ze niet mee), dat
ik hem cadeau ga doen aan één van onze nichtjes.

De vraag is alleen; welk nichtje?
Want het puber-virus waart niet alleen rond
in ons huis...
😝

Pubers zijn zichzelf aan het ontdekken.
En daar hoort een uitgesproken smaak bij.
Zij weten feilloos wat voor hen nu wel en niet kan.
Daar zou een blije colsjaal bij kunnen horen.
Of he-le-maal NIET!
😂

Vrolijke groetjes,

Sandra





donderdag 30 september 2021

Vakantie in Nederland

 Onze eerste 'grote' vakantie met Toryn
zit erop. Nu nog zonder overnachtingen; dat komt 
hopelijk volgend jaar (of in het najaar?) nog.

Eén voor één, want Toryn is lekker aan het puberen
en dan is het toch prettiger om thuis te zijn, dan 
ergens 'in den vreemde' de teugels aan te moeten trekken.
😜

Maar wat heeft hij het goed gedaan!
We hebben het heerlijk gehad met ons drietjes.

We zijn 2x naar Zuid-Limburg geweest, hebben het
Nederlands Openluchtmuseum* bezocht, maakten een
vestingwandeling in Heusden, bezochten Zoutelande en
wandelden de prachtigste wandelingen in natuurgebieden
in onze directe omgeving.

Hieronder een kleine sfeerimpressie met
veel foto's van Toryn (en eentje met Manlief, hihi):


*Mocht je het nog niet gezien hebben; Finny & Mac
waren ook in het Nederlands Openluchtmuseum.
Klik hier voor deel 1 van hun avontuur en hier voor deel 2!

Wat hadden we geluk met het weer in onze vakantie;
een ware 'Indian Summer'!

En nu is het echt herfst geworden.

Niet erg, want ik ben gek op de herfst, 
maar het is wel even wennen:
Ik twijfel elke dag of ik voor het eerst de
centrale verwarming aan zal zetten.

Voor vandaag heb ik het opgelost met een 
ochtendje taart bakken.
Ik bakte een cheesecake of beter gezegd; Käsekuchen.
Zo'n taart moet lekker lang in de oven op 170 graden.
Win-win; een warmer huis én een lekkere taart!
Dat hoop ik tenminste...
Käsekuchen moet altijd zo lang afkoelen;
een ware oefening in geduld!

Nog een heerlijke dag gewenst!

Lieve groetjes,

Sandra





maandag 16 augustus 2021

Mojo

 Het zijn voor mij uitdagende tijden om bij mezelf te blijven.
Mijn hoofd speelt de afgelopen maanden graag de hoofdrol.
Denken en overdenken.
Veel kennis opdoen, maar niet altijd wijzer worden.

Ik trek mezelf weg bij mijn hart en de (creatieve) dingen 
die ik leuk vind. Ik weet dat ik dat doe, maar 
de ommezwaai maken is niet zo makkelijk.

Misschien herken je het?

Soms is het nodig om 'gewoon' een stap te zetten.
Niet te wachten totdat de zin, de passie komt.
Gewoon (bijvoorbeeld) de haaknaald oppakken,
wat restjes garen uit een doos te trekken en beginnen.

Al beken ik dat mijn hoofd héél veel tijd heeft gestopt
in het uitzoeken van het patroon.
😜
Het mocht niet te moeilijk zijn, maar ook niet te makkelijk.
Geen friemelwerkje, maar ook geen groot project.
😅

Het werd dit:


De 'Woodland Cosy Cowl' van Jen Tyler.
Draadjes instoppen doe ik nog even niet; eerst wil ik mijn
'mojo' terug zien te krijgen!
😂

Op dit moment ben ik extra blij met Malle Toryn.
Hij is nog steeds een beetje een stoorzender bij (vooral) 
haakcreativiteit, maar hij trekt me wel elke keer
naar het 'nu' en zorgt ervoor dat ik (veel) wandel 
en (heel veel) lach!
🐕🌲🌳



Ik wens jullie een fijne week!

Lieve groetjes,

Sandra

  

  

maandag 2 augustus 2021

Waakhond in wording

 Toryn ziet er op het moment uit als een slungelige puber.
Hij is nu ongeveer even hoog als Guinness was, maar nog 
lang niet uitgegroeid. Dat belooft wat!

Langzaam verdwijnen alle melktandjes en kiezen.
Zijn bekje vult zich met prachtige witte pareltjes
van tanden. 


Afgelopen vrijdag werd de slungelige puber
ineens een Ware Waakhond!

Eerst wisten we niet wat er aan de hand was; 
Toryn zat grommend naar buiten te kijken,
maar wij zagen niets. Het waaide wel hard. 
Zag Toryn spoken?

Totdat er ineens een brutaal koppie voor het raam verscheen. 
Zien jullie het ook?


Wát een brutaaltje!


Toryn had het niet meer!
Hij heeft geen hekel aan katten, maar op je eigen
terrein ineens zó brutaal aangekeken worden aan de
andere kant van het glas? Dat kán toch niet??!

Uiteindelijk vluchtte Roodbandje (zo noem ik
hem/haar maar even) weg, maar Toryn
kon het niet loslaten. Met zijn billen op mijn 
benen geparkeerd, bleef hij waken!


😄💪

Fijne week!

Lieve groetjes,

Sandra






maandag 12 juli 2021

Toryn bijna 5 maanden jong

 Wat vliegt de tijd!
Zeker als je heel je structuur de deur uit hebt moeten gooien 
vanwege een pup/jonge hond.
Ik heb het ritme nog niet helemaal gevonden.
Elke keer als ik dacht; 'zó doe ik het!' dan veranderde er weer
iets bij Toryn.


Neem bijvoorbeeld de angstfase rond de 16 weken.
Ineens veranderde ons zelfverzekerde hondje-met-de-staart-omhoog
in een piepend angsthaasje, dat met gezwinde spoed en de staart
tussen de poten naar huis wilde. 
En met piepen bedoel ik eigenlijk krijsen als een speenvarken.
En dat allemaal bij de aanblik van de vuilniswagen, 
die ronkend en sissend in een straatje zijn werk stond te doen.

Ik dacht dat we deze hindernis weken geleden al genomen
hadden? Achteraf blijkt dat dit normaal is op deze leeftijd.
Het is net alsof ze de wereld anders gaan bekijken.
De schone taak aan het baasje en het vrouwtje om hem met veel geduld
door deze periode te loodsen.


Dus... Ik heb het manneke opgepakt en we zijn de vuilniswagen vanaf
een veilige afstand gaan volgen.
Toen hij wat rustiger werd, heb ik hem weer op zijn pootjes 
gezet en zijn we de afstand korter gaan maken.

Inmiddels blikt of bloost hij niet meer bij het zien 
van een vuilniswagen. Fijn!
Maar het kan zijn dat er nog één of twee angstfases
volgen, het komende half jaar.

Ook heeft Toryn een soort van pré-puberfase gehad.
Kan alles te maken hebben gehad met het wisselen van
zijn eerste tandjes. Hoe dan ook; het was een verschrikkelijke
boef die maar dóór en dóór bleef gaan met hetzelfde
kattenkwaad. In Toryn's geval; zijn missie om binnen-
 en buitenshuis álle kussens te verscheuren.
Ik denk dat zelfs Gandhi van pure wanhoop de Ganges 
in zou zijn gesprongen...

Maar ook die fase hebben we (voor nu) gehad.
Vorige week hadden we een weekje vakantie en hebben we weer allerlei
dingen ondernomen met een ondeugende, onstuimige, maar ook hele lieve Toryn!


Toryn zal nog wel een tijdje het meeste van mijn(/onze) aandacht opslurpen,
maar ik probeer nu toch wat meer me-time in te bouwen.


Gisteren heeft Toryn voor het eerst kennis gemaakt met de
9 weken jonge bruine Labradorpup van mijn zusje: Kyana.

Dat ging héél erg goed! Toryn was heel voorzichtig met haar.
Tijdens het spelen sprong hij soms met vier poten in de
lucht om niet zwaar op haar te landen, zo lief!


Vriendjes voor het leven!

Wel raar om te beseffen dat dit lieve, kleine, zachte mupke
straks bijna 20 kilo zwaarder en 5 tot 10 cm. hoger zal zijn
dan Toryn!

Lieve groetjes,

Sandra


PS: Voor de liefhebbers; er staat weer een kort
Finny & Mac avontuur klaar op mijn website; klik hier!





maandag 7 juni 2021

Vilia Mosaic Sweater met Puppy Vertraging

 Op 28 mei is het patroon van de Vilia Mosaic Sweater
van Lilla Björn uitgekomen!

Ik heb meegeholpen met het testen van het patroon,
maar helaas heb ik de test niet helemaal af kunnen maken.
Mijn Vilia sweater is dus nog niet af...

Dat heeft alles te maken met het kleine
Toryn Monstertje!
Jonge hondjes moeten leren dat ze niet overal
hun tandjes in kunnen zetten en dat is makkelijker
gezegd dan gedaan...

Heel soms lukte het om met Toryn naast
me, lekker een stukje te haken:


Maar verder dan dit was ik nog niet
toen het patroon uitkwam:


Al begint het ergens op te lijken!
Ik ben heel benieuwd hoe deze sweater me straks
zal passen. Op de website van Lilla Björn vind je foto's
van mijn collega-testers en van Tatsiana zelf natuurlijk!

Zoals altijd is het weer een knap patroon en
ik blijf het super leuk vinden om zelf kledingstukken 
te haken.

En haken naast Toryn gaat elke dag beter.
Kijk maar:


💤😴💤

Een fijne, zonnige week gewenst!

Lieve groetjes,

Sandra







woensdag 19 mei 2021

Toryn 13 Weken Spring-in-het-Veld

 Sommige dingen vergeet je.
Wat er komt kijken bij het opvoeden 
van een pup bijvoorbeeld.
😜


Misschien is dat maar goed ook,
want de afgelopen weken hebben we héél
vaak gedacht 'dit doen we nooit meer!'

Totdat je het 'mupke' naast je in de auto ziet liggen. 
Moe van het jagen op dennenappels en verslinden van mos:


Of je ziet hoe de socialisatieperiode
zijn vruchten afwerpt en Toryn
onbevreesd en open op allerlei mensen,
dieren en situaties afstapt:


Dan zwelt je hart van trots en liefde.
💓


Dus we zetten gewoon door!


Bij het zindelijk maken hebben we wel wat 'foutjes'
gemaakt. We hebben hem teveel ruimte gegeven, waardoor er 
('geholpen' door Toryn's opwinding en enthousiasme) 
regelmatig ongelukjes bleven ontstaan. 
Ook bedienden we hem (heel goed bedoeld) teveel op zijn wenken;
' piep' = naar buiten.

Sinds kort houden we ons wat meer aan een 
schema, zodat we hem kunnen leren dat hij soms ook zijn
plas op moet kunnen houden!
 
Dat leverde de eerste dag al meteen een groot succes op; 
we hoefden er 's nachts niet meer uit!

Helaas had Toryn gisteren last van een hondenbuikgriepje...
😰
Dáág schema's!
😩
Hallo
💩💩💩
Shit happens!
😅

Gelukkig gaat het vandaag een stuk beter.
Toryn stond vanochtend al weer op de bank
om te kijken welk gehaakt kussen hij zou gaan verslinden.

En dat terwijl je zo héérlijk kunt slapen
op en tegen warme en zachte haaksels!


Fijne woensdag!

Lieve groetjes,

Sandra








dinsdag 27 april 2021

Toryn

Het kan soms heel anders lopen dan je verwacht:
Op 7 april namen wij afscheid van vriendje Guinness💫
Op 16 april maakten we in Zeeland kennis met Toryn💖


We wisten dat we ooit weer een hondje 
en liefst een Ierse Terriër in huis zouden willen nemen.

Omdat we een 'stip aan de horizon' wilden hebben,
zocht ik contact met wat mensen binnen de rasvereniging. 
Alle nestjes van dit jaar waren besproken.
Het zag er naar uit dat het 2022 zou gaan worden.
Poeh... Dat was een heel klein stipje in de verte!

We hadden vanwege Guinness en onze ervaring
een beetje de 'gunfactor', dus je kunt zeker zeggen dat
Guinness ons een pootje geholpen heeft.

Op het allerlaatste moment trok iemand
zich terug. Er was dus ineens een pittig reutje 
van 7,5 week 'over'. En toen kwamen wij, in verband
met onze ervaring en dankzij de contacten
die ik gelegd had, al snel in beeld.

Op 16 april maakten we kennis met Toryn.
En ook met zijn lieve mama, zijn broertjes, zusjes en de
fokster die met veel liefde en toewijding dit
nestje verzorgde.

Op 17 april mochten we Toryn mee naar huis nemen.


Héél onwerkelijk, maar mooi tegelijk!
Aan het strand werd menig traantje weggepinkt.


Inmiddels is Toryn anderhalve week bij ons
en morgen wordt hij 10 weken.


Het is een lieverd, maar ook een verschrikkelijke boef.
We hebben onze handen vol!

Al zijn deze momenten er gelukkig ook:


Toryn lijkt op Guinness, maar is tegelijkertijd
compleet anders. Zowel qua innerlijk als uiterlijk.
En dat is alleen maar goed.
Zeker omdat het zo snel is gegaan.


De leegte die Guinness heeft achtergelaten is gevuld,
de herinneringen blijven. Toryn draagt daar zijn steentje aan bij:
Puppy Guinness heeft nooit in de vijver gelegen.
Toryn vandaag wel...

Natte Toryn rende als een haas naar binnen,
zijn bek vol met natte bladeren, Manlief er mopperend achteraan.
De komende tijd zullen we nog vaak naar saaie momenten verlangen! 
😅

Lieve groetjes,

Sandra


*dankbaar*




 









woensdag 14 april 2021

Warm vanbinnen

Lieve lezers,

Dank jullie wel voor alle lieve reacties,
appjes, mailtjes, telefoontjes, 
prachtige kaartjes, plantjes en bloemetjes
na het overlijden van ons vriendje Guinness.
💓


Dit heeft ons ontzettend gesteund (en nu nog steeds)!

Warme groet,

John & Sandra

🙏




donderdag 8 april 2021

Dag lieve Guinness

 Nooit meer uit ons hart 💗


4 september 2008 - 7 april 2021🌟


4 april 2021
We hebben zoiets van 'iets zit er niet lekker bij Guinness'.
Hij is voorzichtig. Durft 's avonds niet
zelf de trap op te lopen.

5 april 2021
Eerste Paasdag, samen genieten we van een lekker
paasontbijtje. Guinness smikkelt van zijn brokjes met
ei en gerookte zalm, met een beetje croissant.
We willen gaan wandelen, maar zijn ons ervan 
bewust dat de wandeling niet te lang moet zijn en over vlak
terrein moet gaan, want we vertrouwen het niet.
En dan verstapt Guinness zich. Hij piept.
We trekken een streep door de boswandeling.
Maar Guinness moet natuurlijk wel uit.
Als hij over de drempel stapt en weer piept van de
pijn, weten we genoeg; dit is foute boel.


Gelukkig hebben we een hele hondenapotheek in huis,
dus ik kan Guinness meteen pijnmedicatie geven en 
we schrijven alvast Jacha Heukels aan, de orthomanueel
dierenarts. Zij heeft zit op 7 april in de praktijk in Helmond, 
dus dat komt goed uit.

6 april 2021
Tweede Paasdag.
Weer een lekker paasontbijtje voor Guinness.
Daar geniet hij nog steeds van. Wat dat betreft niets mis. 
Maar wel met zijn rug...
De hernia (dat het een hernia is, daar zijn we
inmiddels van overtuigd) zorgt voor veel
neurologische uitval.
Zijn achterpoten zijn verlamd en poepen
en plassen heeft hij niet meer onder controle.
Sterker nog; hij plast helemaal niet meer.
De hele dag hebben we van alles geprobeerd;
's avonds is hij in staat er een poepje uit te 
gooien, maar nog steeds geen plas...
We willen niet langer wachten en maken in de avond
een afspraak bij de spoedarts.

Bij honden met hernia en dit soort uitvalsverschijnselen,
is het niet ongewoon om ze te helpen en de blaas
voor ze uit te drukken. Dat hadden wij ook al geprobeerd,
maar zonder succes. Echter; het lukt ook niet bij de 
spoedarts. Guinness' buik is ontzettend gespannen,
waarschijnlijk ook vanwege de pijn.
Er lijkt niet erg veel plas in de blaas te zitten (voorzover
de spoedarts kan voelen), dus de arts besluit niet te
katheteriseren en 'alleen' een morfine injectie te geven tegen de pijn. 
Hopelijk brengt dit Guinness voldoende ontspanning om later 
wél de blaas te kunnen legen. Al dan niet met hulp van ons.

Maar er komt geen plas...
Hij ligt die nacht wel heerlijk ontspannen tussen ons in bed.

6 april 2021
Meteen naar de eigen dierenarts. Altijd beter.
Hupsakee, katheter erin. Er komt een enorme plas uit. 
Fijn.

De dierenarts neemt de opties door. We zouden een scan
kunnen laten maken om te kijken hoe en wat
er precies mis is met de wervels. Misschien is
er een operatie mogelijk?
Alleen is de realiteit; Guinness heeft geen goede
wervels. Op diverse plaatsen in zijn ruggenwervel
heeft hij last (gehad). Je opereert één gedeelte, maar
wat als daarna door een domino effect de rest het gaat begeven?
En dan hebben we het nog niet gehad over een revalidatietraject.
Guinness is met zijn 12,5 jaar niet meer de jongste
en hij heeft in verband met zijn gezondheid vaak 
tropenjaren gedraaid.

Dus; géén operatie. De dierenarts is het met ons eens. 
We hadden ook het idee dat het meer zoiets was van 'Ik wil dat jullie
alle opties te horen krijgen en dan zelf de beslissing maken'.

We richten onze pijlen op de orthomanueel dierenarts.
Guinness krijgt een injectie valium en we krijgen
andere (zwaardere) pijnmedicatie mee. En we gaan
zelf, twee maal daags, katheteriseren. 

Gelukkig laat Jacha, de orthomanueel dierenarts weten
dat we 8 april in de avond terecht kunnen. Eigenlijk zit
de agenda vol, maar voor Guinness wordt een uitzondering gemaakt.


Alleen... als Jacha hoort wat precies de verschijnselen
zijn; ernstige neurologische uitval, de stijve, rechte voorpoten die
Guinness niet meer kan ontspannen, krijgen we meteen een
vervelende boodschap.

Dit is 'Shiff Sherington'. 
Een ernstige ruggenmergbeschadiging midden in de rug.
Ze betwijfelt of ze Guinness deze keer kan helpen...

Wat daarna komt voelt als een onwerkelijke film.
Naarmate de valium injectie uit begint te werken,
wordt Guinness steeds onrustiger.
We eten samen nog een frietje, maar dan wordt het van kwaad tot erger.

Een cirkeltje van piepen, overeind proberen te komen 
(wat  niet lukt), frustratie, meer pijn door de inspanning, even liggen 
en dan weer opnieuw piepen, overeind proberen te komen enz. enz.
Twee baasjes die wanhopig zijn. Wat wil Guinness?
Hoe kunnen we nog meer helpen?

We besluiten naar bed gegaan. Weer met Guinness tussen ons in,
in de hoop dat dit hem rust geeft.
Maar de rust komt niet. Guinness raakt in gevecht met
zichzelf. Radeloos. Gefrustreerd. Het piepen
wordt erger, zijn ademhaling oppervlakkig.
Bloed bij zijn ontlasting.
Dit gaat niet langer...


We bellen wederom de spoedarts.
Wetende dat het pad dat we nu nemen letterlijk
en figuurlijk dood gaat lopen.
Drie kwartier later kunnen we terecht.

7 april 2021
00.15 uur. Sneeuw, hagel. De wereld is net
zo koud als de kou die we in ons hart voelen.

De dierenarts onderzoekt Guinness. De pijnreceptoren
in zijn achterpoten reageren helemaal niet meer.
Hij heeft nog nooit zo'n ernstig geval van Shiff Sherington
gezien. Ja. Deze weg loopt dood.  

🌟

Het doet zo'n pijn.

Gisteren is deze onwerkelijke film honderden keren
voorbij gekomen. Hebben we het juiste gedaan?
Ja. Dat hebben we.
Ons vriendje kan veel doorstaan, maar een
leven vol pijn en afhankelijkheid maakt
hem niet gelukkig. Daar is hij teveel Ierse Terriër voor.

Blijft over; een heel, heel groot verlies.

Pijn. 
Alsof iemand in onze harten knijpt, en knijpt en knijpt...


Mooie herinneringen, grappige herinneringen,
warme herinneringen; natuurlijk, die zijn er ook. Veel. Héél veel!

Maar op dit moment is het vooral het gemis.

Onze Guinny, Binnie Bin, Monstrosso Rosso.
Ons Hartje.

Dag lieve schat! Voor jou geen pijn meer, geen jeuk
en je kunt je weer vrij bewegen. Staan en gaan waar en
wanneer je wil. 

Kom je ons af en toe nog een keer gedag zeggen?
Loop je met ons mee door de bossen? 
Als warme wind die langs onze gezichten strijkt?

Voor altijd in onze harten.

Sandra & John

*broken*
💔💔