Eigenlijk zouden we deze week in een hotelletje
aan de Zeeuwse kust verblijven.
En eigenlijk... was dit een vakantie die we al
in april gemaakt zouden hebben.
Dat ellendige C-dingetje zette een streep door april;
de hotels moesten dicht.
Deze week hadden we kunnen gaan, maar eerlijk gezegd
zagen wij het (met alle C-beperkingen) niet zitten.
Het hotel had alle begrip; we konden annuleren en
hebben een tegoedbon gekregen voor de aanbetaling; fijn!
Manlief heeft de week vrij gewoon aangehouden.
Omdat ik nét begonnen ben met mijn parttime baan
in het ziekenhuis, ben ik toch gaan werken.
Zo'n verlofkaart die start in de min, vind ik maar niets.
En bovendien is er genoeg te doen en veel te leren!
Maar... er was genoeg tijd over om samen de natuur in
te gaan. Een beetje
bosbaden in plaats van pootjebaden!
Wat is de natuur nu mooi!
Ik ben blij en dankbaar dat we een paar mooie
wandelingen hebben kunnen maken, want
met de regen en wind verliezen steeds meer bomen
hun kleurige tooi.
Guinness is lekker meegegaan.
Soms liep hij als een doldwaze puppy mee
en soms was hij niet vooruit te branden.
Dat had niets te maken met zijn gezondheid (gelukkig).
Nee; tussen die twee flaporen zetelt een eigengereid
terriër brein!
Soms lijkt het aan de ondergrond te liggen.
Een nat pad is bijvoorbeeld een no-go!
Soms ruikt het gewoon té lekker om door te lopen
(dat die mensen dat niet snappen!).
Op het einde van de dag leverde het
vaak dit soort gelukzalige plaatjes op;
een tevreden opgekruld hondje naast me
op de bank.
Enneh... zoals je ziet begint het op te schieten met
de rand om mijn Bloemenmandala deken!
De vraag voor mij is; zal ik hem na deze
rand nóg groter maken? En zo ja; hoe?
Maar dat zijn vragen voor (over)morgen.
Eerst die laatste toeren maar eens afhaken!
Lieve groetjes,
Sandra
