Gifts that make my heart glow...

Er was eens... een geweldige blogmeeting 

(met dank aan Janusje voor het bijhouden van Het Archief). 

Georganiseerd door de hartelijke, onnavolgbare dames van Misteria Lane.

Maar ik kon er helaas niet bij zijn. Want deze zaterdag viel midden in onze vakantie.

Op dat moment zou ik samen met Manlief in het Lake District zijn.

Ik wilde toch iets bijdragen. Er op de één of andere manier toch een beetje bij zijn.

Dus ik stuurde wat cadeautjes op.

Maar het liep allemaal anders...

Hond doodziek, vakantie geannuleerd, zorgen...

Ik zat dus niet in het Lake District. En zou dus tóch naar de blogmeeting kunnen gaan.

Zal ik? Kan ik?

Het antwoord op de laatste vragen was helaas 'nee'.

Ik kon het op dat moment niet los laten.

En de controlefreak in mij lag dwars.

En ook het schuldgevoel dat ik dan Manlief alleen zou laten terwijl we er net met  zijn tweetjes een mooie alternatieve vakantie van aan het maken waren.

(Compleet zelf opgelegd schuldgevoel hoor, Manlief had hier geen aandeel in.)

Ik heb genoten van alle verhalen en foto's.

Met een beetje pijn in het hart, eigen schuld, dikke bult.

Maar dat was niet het einde van dit verhaal!

Mijn cadeautjes waren de verloting van de blogmeeting in gegaan. 

Iets dat ik helemaal niet verwachtte!

Dus de postbode bracht me een mysterieus (of moet ik zeggen Misteriaans?) pakje.

Dankjewel lieve Ingrid xxx

En kijk eens wat ik terug kreeg?

Drie prachtige aquarelletjes van Ellen.

Meesterwerkjes. Kon het toepasselijker?

En dat was niet het enige, ik ben poepie-verwend!

Een blogmeeting-armbandje mét huisje natuurlijk!

En een mooi, rood armbandje van Ingrid <3

Ik draag ze met liefde, samen met het armbandje van Els en mijn Nieuw-Zeelandse armband en zie er  daarom op het moment uit als een blije, overjarige hippie :-)

Finnegan heeft ook het één en ander geconfiskeerd, zoals je hieronder kunt zien!

Zijn huisje zag er nog nooit zó vrolijk uit!

Dankjulliewel voor jullie harde werk en warme harten, dames van Misteria Lane!

Gifts that make my heart glow...

En omdat beelden soms meer zeggen dan woorden:

Konijntje is ook door Ellen gemaakt.

Dankjulliewel, lieve Blogland Schatten!

Lieve groetjes,

Sandra

Fair Isle kussen & ditjes en datjes

Tjonge jonge, het lijkt ineens écht zomer!

Ik heb even in de zon gezeten, maar ondanks de factor 30 hebben mijn sproeten zich vermenigvuldigd. Da's helemaal niet erg, ik houd van mijn sproeten, maar er kwam ook een lichte tomato-kleur opzetten en da's minder.

Fair Isle kussen

Vorig jaar maakte ik een fair isle sjaal. Ik had nog zoveel wol over, dat ik spontaan met sjaal nummer 2 startte. Maar in dezelfde kleuren en in dezelfde stijl is dat eigenlijk onzinnig. 

Dus hij verdween in de 'UFO'-tas.

Ondertiteling; UnFinished Objects-tas.

Maar deze week kreeg ik ineens het lumineuze idee om van die UFO een kussen(tje) te maken!

Hij is gebreid met een rondbreinaald, dus het is alleen maar een kwestie van onderkant dichtmaken, 

vullen en bovenkant dichtmaken.

En zo geschiedde het:

Ik ben helemaal verliefd op de kleuren.

Brigitte heeft me ooit getipt een stukje zeep bij de vulling te stoppen.

Ha! Hele goede tip! Dus mijn kussen is niet alleen knap, maar ruikt ook nog eens lekker :-)

CAL Lilla Björn

Maar wat te doen met het garen dat ik nu dus nog steeds over heb van de sjaal en het kussen?

Laat Lilla Björn, de ontwerpster van de mandala die ik maakte, nou morgen een CAL starten!

Ondertiteling; Crochet-Along

Als je kennis wilt maken met de 'overlay-techniek', dan is dit je kans. Vanaf morgen deelt ze elke week een patroontje van 1 blok en in de 10e week laat ze zien hoe je de 9 blokken aan elkaar zet en de rand maakt. Op het eind heb je (de voorkant van) een kussen klaar!

Guinness

Vandaag hebben we Guinness voor het eerst weer mee op pad genomen.

Lekker met zijn drietjes wandelen.

Stel je er niet teveel bij voor; 3 km. is op dit moment het maximum voor Guinness.

Maar hij is blij!

Aan zijn staartje zie je dat hij nog wel een weg te gaan heeft.

De voor Guinness normale 'antenne-stand' is nog ver weg.

En op het einde van de wandeling begon hij een beetje te zwabberen.

Maar wel voorop hè! ;-)

Geniet van het mooie weer (en smeer je goed in)!

Lieve groetjes,

Sandra

Dandelion Mandala

De dandelion oftewel; paardenbloem, is een bijzondere bloem.

Ja, hij komt vaak op op plaatsen waar je hem liever niet ziet, maar ik heb enorm veel bewondering voor zijn kracht en vermogen tot transformatie. 

Mensen gooien de boel vol met lelijk, grijs beton. Het lijkt een onoverkomelijk obstakel, maar dan opeens.... Daar is hij dan, de paardenbloem!

Ook symbolisch heel sterk.

Dus toen ik de 'Dandelion Mandala' van Lilla Björn zag, was ik verkocht. Bovendien kriebelde het om me een keer te wagen aan 'overlay-crochet'.

Voor mijn verjaardag was ik verwend met cadeaubonnen van één van mijn favoriete wolzaken; precies genoeg om DMC Natura XL te kopen en daarvan deze mandala te maken. En in mijn hoofd lag het vast; het moesten ook paardenbloem kleuren worden. Ook al houd ik eigenlijk niet van geel...

Binnen enkele dagen was hij klaar. Ontzettend leuk om te doen. 

Elk steekje heb ik met plezier gehaakt!

Ik vind hem erg mooi, maar het geel is wel érg nadrukkelijk aanwezig...

Tweestrijd alom. De mandala straalt, lijkt haast licht te geven. Ik wil hem straks in onze slaapkamer ophangen (we zullen hem nog op de één of andere manier moeten spannen) en daar licht hij de ruimte op als een symbolisch zonnetje. 

Helemaal niet verkeerd, maar toch...  geel...?!

Genoeg gepraat, ik laat jullie de foto's zien.

Ik heb 700 gram DMC Natura XL nodig gehad.

5 Verschillende kleuren en van elk twee bollen van 100 gram.

Voor dit patroon is DMC Natura XL economisch gezien niet handig; je houdt veel garen over, maar allemaal aangebroken bollen.

Ik heb gehaakt met naald 7.

In de laatste rondes zat nog meer geel, maar dat heb ik vervangen door andere kleuren.

(Genoeg is genoeg :-))

De mandala heeft een doorsnede van 70 cm.

Mijn mandala is door mijn materiaalkeuze erg groot en 'chunky' geworden.

Ik ga hem zeker nog een keer maken, maar dan met (veel) dunnere katoen

 (en zonder geel whahahaaaa)

In volle glorie, allemaal de zonnebril op:

Joehoe!! Je wordt er wel vrolijk van of niet?

Misschien... leent hij zich beter als (flink) kussen in onze lounge tuinbank...

Ik denk er nog even over, maar ben erg benieuwd wat jullie ervan vinden.

Volgens mij zijn de geel-fans in de minderheid?

Lieve groetjes,

Sandra

Wandelen, snuffelen en haken

Toen mijn blender vanochtend een geluid maakte alsof hij opsteeg en het daarna niet meer deed, mijn haren zich alle kanten op lieten modelleren, behalve de goede, 

toen voelde ik al aan mijn water; dit wordt een rare dag. 

Ik gebruik overigens geen blender bij het modelleren van mijn haren, mocht ik deze indruk nu wekken.

En dan ga je een blogpost schrijven... Levensgevaarlijk...

Ik doe mijn best niet ál teveel onzin uit te kramen, maar geen garanties :-))

Wandelen

Ik start met een boel groen, dicht bij ons in de buurt.

We wandelden gisteren langs de Dommel een stukje van het 'Hertog Hendrikpad'; 

een rondwandeling van 92 km. rond Eindhoven.

Neeee, we wandelden niet de volle 92 km. Dan had ik nu niet zitten typen, 

maar dat had een masseur mijn stramme spieren behandeld (hmmm....)

Eén nadeel; het gras...

De foto hierboven heb ik niet op mijn hurken gemaakt. Het gras stond gewoon zo hoog.

We hadden uit voorzorg (manlief had al een vermoeden) lange broeken aan getrokken

  (normaal lopen we in onze zwembroek - geintje :-))).

En dat was maar goed ook. Ken je dat? Je bent aan het genieten van een wandeling,

de grassen slaan tegen je benen, het kriebelt en dan...

kun je alleen nog maar aan teken denken.... Brrrr....

Maar buiten het gras....

Zagen we ook dit prachtige veld met (o.a.) korenbloemen en graan.

Zo mooi...

De korenbloem dáár waar hij van oudsher hoort.

Buiten het gekriebel (nu kriebelt het weer) een super wandeling(etje)!

Snuffelen

Guinness vergezelde mij gisteren naar de Snuffelmarkt, die één straat verderop gehouden werd.

Guinness snuffelde wat af, vooral bij de kraam met zoete en hartige lekkernijen...

Toen ik naar een andere kraam wilde lopen, zette hij een keel op van jewelste, tot grote hilariteit van de andere snuffelaars.

Het is een wonder te noemen dat deze fleurige bloemenschaal veilig naar huis vervoerd kon worden, want volgens mij dacht Guinness dat er ook een lekker loempiaatje in zat :-))

Haken

De Japanse bloemensjaal die jullie hierboven zo toepasselijk onder de bloemenschaal zonder loempia's zien liggen is af, maar toch niet af.

Hij is nu zo groot als ik in gedachten had, maar hij mag nog wel wat ruimer.

Wol genoeg, dus ik haak nog even door.

Maar eerlijk  gezegd had ik me zo verheugd op een ander project, 

dat ik de bloemensjaal even aan de kant geschoven heb. 

Woensdagavond startte ik aan deze ...(nog even een geheimpje, raden mag)...  

en vanochtend was hij klaar! 

Ik vond het een beetje zonde om hem hier onderaan dit wazige, maffe postje te showen, dus ik bewaar hem voor een andere blogpost. Maar vooruit, een tipje van de sluier:

Schrik je van het geel?

Mooi. Ik ook.

Ik weet het, zelf uitgezocht, ik had er ook een reden voor, maar laten we zeggen dat ik nu 

ook weet waarom gevarenhesjes geel zijn :-)))

Allemaal een heerlijke zondag gewenst!

Lieve groetjes,

Sandra

Wandeling in Nationaal Park De Maasduinen

Apart weer was het gisteren. Rond het Reindersmeer joeg de wind om onze oren.

Hij creëerde zelfs wat golfslag.

We zijn hier al vaker geweest, maar altijd met Guinness en nog nooit in dit jaargetijde.

Alleen de ganzen (als je goed kijkt zie je ze hieronder op de foto) overstemden de wind.

Elke keer een net iets ander uitzicht. Links het meer en rechts de bossen en de heide.

En... veel zand. Er lagen zelfs mensen in het warme zand te zonnen.

Met je ogen dicht, zou je je zo aan het strand wanen.

Hieronder het 'zwarte' water van een vennetje.

En dan weer het Reindersmeer met al haar tinten (blauw)groen.

Het vingerhoedskruid omlijstte het plaatje af en toe.

En hieronder waanden we ons even héél ver weg :-))

En dan... één van mijn favoriete terrassen.

Hieronder zie je het in de verte op de foto:

Bosbrasserie 'In de Sluis'.

Een uniek gebouw (tevens het bezoekerscentrum), dat als het ware in de oude sluisbak hangt.

En je kunt er lekker eten...

We waren weer op tijd thuis om onze schone slaper Guinness, die nog steeds elke dag vooruit gaat (hij is weer van de medicatie af!), niet ongerust te maken. 

Het was heerlijk om er even met zijn tweetjes uit te zijn.

Voor ons is niets fijner dan samen in de natuur te zijn, te wandelen en er op los te 

filosoferen of... om stil te zijn en te genieten van het moois om ons heen.

Een geslaagde dag!

Lieve groetjes,

Sandra

Beauty at the pond

Vorig jaar kochten we deze iris, maar ze sloeg niet aan. 

In het vroege voorjaar maakte manlief twee enorme, drijvende vijvereilanden, verplantte dezelfde iris en kijk nou eens! Ze wilde gewoon 'op stand' wonen!

Het is de 'Donkerpaarse lis' of 'Iris loisiana black'.

De bijtjes hoeven alleen maar 'the yellow brick road' te volgen :-)

Door de macrolens zie je de prachtige, fluwelen structuur.

Afhankelijk van het licht en de hoek, lijkt de kleur te veranderen van paars naar zwart en omgekeerd.

We hebben nog veel knoppen, dus kunnen nog even genieten.

Alhoewel... 

Na de regenbui van vannacht is één knop te dicht bij 

de sloopploeg 'Koi & Co' gekomen :-0

Hij staat nu in een vaasje. 

Fijne dag!

Lieve groetjes,

Sandra

Wandeling in natuurgebied de Plateaux-Hageven

Dankjulliewel voor jullie hartelijke reacties op mijn vorige bericht. Echt hartverwarmend. 

Manlief en ik hebben menig traantje weggepinkt xxx

Gelukkig kruipt de gezondheid van Guinness heel langzaam vooruit. Morgen komt er een heuse therapeute bij ons over de vloer om zijn ruggetje te behandelen! Bedankt voor de reminder Kris xxx

Vandaag zijn Manlief en ik op pad geweest. 

Wandelschoenen aan en opladen die batterijen; met groene energie!

En wel in het Nederlands-Belgische natuurgebied 'De Plateaux-Hageven'.

Uit de foto's hieronder blijkt de veelzijdigheid van dit gebied; we hebben maar ca. 8 km. gelopen en toch zoveel verschillende dingen gezien. Echt een aanrader, mocht je in de buurt zijn.

Tot slot hele hartelijke groetjes van Guinness, 

die al wat beter uit zijn oogjes kijkt (nog steeds vanuit zijn 'hondentroon' :-))).

Liefs,

Sandra