Het zijn voor mij uitdagende tijden om bij mezelf te blijven.
Mijn hoofd speelt de afgelopen maanden graag de hoofdrol.
Denken en overdenken.
Veel kennis opdoen, maar niet altijd wijzer worden.
Ik trek mezelf weg bij mijn hart en de (creatieve) dingen
die ik leuk vind. Ik weet dat ik dat doe, maar
de ommezwaai maken is niet zo makkelijk.
Misschien herken je het?
Soms is het nodig om 'gewoon' een stap te zetten.
Niet te wachten totdat de zin, de passie komt.
Gewoon (bijvoorbeeld) de haaknaald oppakken,
wat restjes garen uit een doos te trekken en beginnen.
Al beken ik dat mijn hoofd héél veel tijd heeft gestopt
in het uitzoeken van het patroon.
😜
Het mocht niet te moeilijk zijn, maar ook niet te makkelijk.
Geen friemelwerkje, maar ook geen groot project.
😅
Het werd dit:
De 'Woodland Cosy Cowl' van Jen Tyler.
Draadjes instoppen doe ik nog even niet; eerst wil ik mijn
'mojo' terug zien te krijgen!
😂
Op dit moment ben ik extra blij met Malle Toryn.
Hij is nog steeds een beetje een stoorzender bij (vooral)
haakcreativiteit, maar hij trekt me wel elke keer
naar het 'nu' en zorgt ervoor dat ik (veel) wandel
en (heel veel) lach!
🐕🌲🌳
Ik wens jullie een fijne week!
Lieve groetjes,
