maandag 16 augustus 2021

Mojo

 Het zijn voor mij uitdagende tijden om bij mezelf te blijven.
Mijn hoofd speelt de afgelopen maanden graag de hoofdrol.
Denken en overdenken.
Veel kennis opdoen, maar niet altijd wijzer worden.

Ik trek mezelf weg bij mijn hart en de (creatieve) dingen 
die ik leuk vind. Ik weet dat ik dat doe, maar 
de ommezwaai maken is niet zo makkelijk.

Misschien herken je het?

Soms is het nodig om 'gewoon' een stap te zetten.
Niet te wachten totdat de zin, de passie komt.
Gewoon (bijvoorbeeld) de haaknaald oppakken,
wat restjes garen uit een doos te trekken en beginnen.

Al beken ik dat mijn hoofd héél veel tijd heeft gestopt
in het uitzoeken van het patroon.
😜
Het mocht niet te moeilijk zijn, maar ook niet te makkelijk.
Geen friemelwerkje, maar ook geen groot project.
😅

Het werd dit:


De 'Woodland Cosy Cowl' van Jen Tyler.
Draadjes instoppen doe ik nog even niet; eerst wil ik mijn
'mojo' terug zien te krijgen!
😂

Op dit moment ben ik extra blij met Malle Toryn.
Hij is nog steeds een beetje een stoorzender bij (vooral) 
haakcreativiteit, maar hij trekt me wel elke keer
naar het 'nu' en zorgt ervoor dat ik (veel) wandel 
en (heel veel) lach!
🐕🌲🌳



Ik wens jullie een fijne week!

Lieve groetjes,

Sandra

  

  

maandag 2 augustus 2021

Waakhond in wording

 Toryn ziet er op het moment uit als een slungelige puber.
Hij is nu ongeveer even hoog als Guinness was, maar nog 
lang niet uitgegroeid. Dat belooft wat!

Langzaam verdwijnen alle melktandjes en kiezen.
Zijn bekje vult zich met prachtige witte pareltjes
van tanden. 


Afgelopen vrijdag werd de slungelige puber
ineens een Ware Waakhond!

Eerst wisten we niet wat er aan de hand was; 
Toryn zat grommend naar buiten te kijken,
maar wij zagen niets. Het waaide wel hard. 
Zag Toryn spoken?

Totdat er ineens een brutaal koppie voor het raam verscheen. 
Zien jullie het ook?


Wát een brutaaltje!


Toryn had het niet meer!
Hij heeft geen hekel aan katten, maar op je eigen
terrein ineens zó brutaal aangekeken worden aan de
andere kant van het glas? Dat kán toch niet??!

Uiteindelijk vluchtte Roodbandje (zo noem ik
hem/haar maar even) weg, maar Toryn
kon het niet loslaten. Met zijn billen op mijn 
benen geparkeerd, bleef hij waken!


😄💪

Fijne week!

Lieve groetjes,

Sandra