Hak-op-de-tak

 Zoals de titel al zegt; dit wordt een hak-op-de-tak

post. Oftewel; er komt vanalles voorbij!

Ik start met het bezoekje aan Zoo Veldhoven, 

een maandje geleden.

In de doorloop volière kon ik deze ☝

prachtige ‘Angry Bird’ op de foto zetten.

Gelukkig was hij in het echt niet zo 

boos als hij eruit ziet hoor!

De Steller zeearenden volière☝zou ik niet

zomaar binnen stappen, maar deze arenden zijn prachtig om te

zien. Zoo Veldhoven doet mee aan een fokprogramma,

zodat het aantal in het wild weer op peil kan 

worden gebracht. Vorig jaar is er een Steller zeearend 

dame ontsnapt (oeps!), maar ze is ook weer zelf teruggekomen; 

voor haar liefje! 

Mijn vriendin en ik hadden geluk; we waren 

in Zoo Veldhoven in de tijd dat pauwen hun

prachtige veren verliezen (na het broedseizoen, 

in juli-augustus). We hebben veel veren

kunnen vinden. Dank je wel meneer Pauw!

Thuis was iemand zijn haren aan het verliezen.

Oftewel; ik heb Toryn getrimd. Op de foto hierboven

heb ik het eerste begin gemaakt. Inmiddels is hij, op

wat details na, klaar. Dat was voor Toryn een stuk prettiger 

met die hoge temperaturen!

Dankzij de buren hebben we Bulgaarse bergthee ontdekt.

▽

Oftewel; Mursalski thee (Sideritis scardica).

Het is een milde, aromatische groene (kruiden)thee 

die ook nog eens goed zou zijn voor je gezondheid.

En wat past er goed bij een lekker kopje thee?

Crumble!

Ik maakte deze crumble de laatste tijd in veel 

varianten. Met pruimen, zoals het recept aangeeft,

maar ook met verschillende soorten zomerfruit.

Heerlijk!

Tot slot een foto van een doos vol garen.

Ik ben helemaal klaar voor een nieuw project!

Het wordt (weer) een kledingstuk. Geen patroontest deze keer,

dus gewoon haken en niet controleren. Da’s ook wel

een keer fijn. Binnenkort meer hierover!

Lieve groetjes,

Sandra

 

Vrolijk Kerstfeest!

 Goedemorgen op deze feestelijke morgen!

Ik start meteen met een bekentenis;

elk jaar valt deze periode me zwaarder.

Ja, ik houd van de kerstlichtjes, de hint van 

hoop die om deze dagen hangt. De traditie om

deze dagen samen te vieren met de mensen

die je lief zijn.

Maar er is ook een andere kant; de vele 

prikkels, het commerciële, het sociaal ‘jongleren’.

Mijn ideale kerst zou zijn; samen met Manlief en Toryn

ergens in een huisje met open haard in de natuur.

Samen de stilte opzoeken. Tijd voor rust en introspectie.

We zouden het kunnen doen, maar toch doen we het niet.

Is het het sociale keurslijf? Het idee dat we dan mensen teleurstellen?

Of is het de wetenschap dat het nu misschien allemaal

teveel is, maar dat je elk jaar toch met plezier terug kijkt?

En dat er mensen zijn die deze rijkdom niet hebben en 

graag willen ruilen, ondanks al het ‘gedoe’ dat ik misschien ervaar?

Nou ja… Ik stap maar gewoon in de kerstrivier en zie

wel waar hij me dit jaar brengt.

Tot zover mijn kerstgemijmer.

Ik kijk nog even terug op december.

Nog steeds een natte maand. 

De tekenen van de herfst zijn nog volop te vinden in het bos.

En ook de wind liet zich gelden.

Ik bakte bleke kerstkoekjes.

En na vele uurtjes haken aan mijn kerstcadeau…

Besloot ik toch om het uit te trekken…

Het haakwerk was te stug, viel niet mooi.

Dus… geen kerstcadeau, maar straks heb ik 

een nieuwjaars cadeau!

Ik haak de nieuwe sjaal terwijl ik de 

oude uittrek:

Deze keer (al zie je dat niet op de foto) gebruik 

ik ook veel andere kleurtjes. Maar dat is voor 

een blogpost in het nieuwe jaar!

Ik wens jullie hele fijne feestdagen.

Maak ervan wat je ervan kunt maken en weet;

we gaan nu weer op weg naar lichtere dagen,

want de kortste dag zit erop!

✨

Lieve groetjes,

Sandra

Natter dan nat

 Ongelofelijk… Wat valt er de laatste tijd veel regen!

Volgens mij heb ik nog nooit zo vaak mijn 

regenbroek aan moet trekken als ik naar het werk fiets

als deze herfst. Dat is voor mij altijd een graadmeter.

💦

Toryn vindt er ook geen bal aan.

Als ik naar hem kijk tijdens het wandelen,

krijg ik regelmatig een verwijtende blik te zien.

Zo van: 

‘Moet dit echt?’

Afgelopen zondag hebben we gelukkig wel weer een 

fijne, droge herfstwandeling met zijn drietjes kunnen maken.

Hieronder een zoekplaatje:

Waar is Toryn?

Als er andere hondjes aan komen,

gaat Toryn vaak in de ‘ik-kijk-de-kat-uit-de-boom’

modus. 

De multicooker bevalt prima!

In mijn vorige blogpost zag je hem aan het werk.

Het resultaat was dit:

Heerlijk malse spareribs waar de botjes vanzelf

uit vielen, dus kluiven hoefde niet.

En op dit moment is de multicooker wéér aan het werk:

Deze keer een stoofvlees recept van Lucia van 

Happy Healthy Club uit haar boekje ‘Slowcooker gerechten’.

Een aanrader als je op zoek bent

naar laagdrempelige slowcooker (of andere) recepten!

En… ik ben afgelopen dinsdag gestart met een

nieuw haakproject; de Highlands sjaal van 

a la Sascha.

De foto hierboven is van afgelopen woensdag.

Toen ging het nog niet zo snel en vreesde ik dat ik 

de deadline (het is een kerstcadeau) niet zou halen.

Zoals je hierboven ziet, ben ik vandaag al een stuk verder.

De eerste bol van 100 gram is bijna opgehaakt.

Ik heb nog zeker 3 bollen meer te gaan, maar ik denk dat

wel goed komt met dat kerstcadeau.

Het garen is trouwens blauw gemêleerd, al

lijkt het op de onderste foto een beetje grijzig.

Past wel bij het regenweer! 

😅

Ik ben benieuwd; er wordt voorspeld dat de vorst

de regen gaat verjagen. Als het dak maar niet te glad

wordt voor de Sint! 

😜

Een heerlijk weekend gewenst!

Lieve groetjes,

Sandra

Hippiediehop!

Hippiediehop! Een hak-op-de-tak blogpost met veel foto’s.

Daar komt ie!

Ik start met iets waar ik geen bijpassende foto bij heb:

Enveloppenstress.

Ik help schone mama met haar administratie na het 

overlijden van pa. Best wel een klus, maar het grootste gedeelte

zit erop. Al zullen er best nog wel wat konijntjes uit de hoed

komen in de maanden die voor ons liggen.

Wat ik nooit zo beseft heb, is hoeveel stress post op kan leveren 

voor oudere mensen.

En ik moet zeggen; we hebben ook een idioot complexe maatschappij.

Zeker als je het door de ogen van een 85-jarige bekijkt!

En door de ogen van Toryn…

is dit een fantastisch mooi speeltje:

Toryn heeft pech; mini Toryn is een prachtig handgemaakt

kunstwerkje van Steiff mohair. Daar wordt niet in gebeten.

Ook geen ‘liefdesbeetjes’.

In oktober bezochten we de DDW (Dutch Design Week)

in Eindhoven weer. Deze keer niet heel uitgebreid,

maar het is altijd leuk om even de sfeer te proeven en een

praatje te maken met wat designers.

  

Ik oktober vierden we ook Halloween.

Toryn moest eraan geloven:

Manlief had ons huis weer prachtig versierd met

spinnen, spinnenwebben, skeletten en spookjes.

Jammer genoeg was ons huis dit jaar in ons gedeelte 

van de wijk het enige uitdeelhuis. Omdat het ook een beetje

uit de route lag, kwamen er niet zoveel kinderen als we hadden

gehoopt/verwacht. Maar het was toch gezellig hoor!

Zeker omdat we onze eigen traditie zijn gestart en deze

avond samen met het gezin van mijn zusje vieren.

En deze keer hadden we sushi gemaakt:

 

Hierboven zie je mijn eerste Japanse omeletje.

Flinterdun en een feestje om opgerold te verwerken

in de sushi.

Van sushi ga ik naar Toryn met zijn nieuwe

jasje. Lekker warm en… (dat is het belangrijkste

voor Toryn) het beschermt hem een beetje tegen

alle nattigheid die er de afgelopen periode 

gevallen is.

Ik sluit deze hak-op-de-tak post met onze laatste aanwinst

die net begonnen te piepen…

Na jaren plezier te hebben gehad van onze Crockpot slowcooker,

zijn we overgestapt op deze ‘multicooker’.

Laat het weten als jullie daar meer over willen horen.

Ik ga nu kijken of hij zijn werk goed heeft gedaan,

want dat piepen betekent dat ons avondeten klaar is.

Spannend!

Fijn weekend!

Lieve groetjes,

Sandra

Chocolade dag

 Zo’n regenachtige dag als vandaag

is voor mij een echte (zin in) chocolade dag!

Alleen heb ik geen chocolade in huis…

En dat is misschien maar goed ook!

😁

Na een paar drukke dagen hebben we

vandaag bewust een dikke streep door

de agenda gezet. Vandaag moet er even 

helemaal niets.

Ik kijk altijd erg uit naar dit soort dagen,

maar in de praktijk heb ik er ook

veel moeite mee:

Eindelijk tijd voor van alles, maar dan lijkt

er ineens niets uit je handen te komen en 

wordt het een ‘hangdag’. Niets mis met een

‘hangdag’ op zijn tijd, zou ik tegen iemand anders

zeggen, maar ik heb er bij mezelf moeite mee.

Herkenbaar???

Dus… was ik blij dat het even stopte met regenen.

Tijd voor een wandeling met Toryn en het 

wattenhoofd wat frisse lucht geven!

Vanwege het slechte weer was er niemand

op de pumptrackbaan bij ons in de buurt.

Toryn en ik vonden het wel leuk om daar even 

overheen te wandelen.

Af en toe behoorlijk steil! Respect voor de

jongens en meisjes die hier op hun 

BMX-jes en stepjes normaal gesproken rond razen!

Over Toryn gesproken; hij is al weer (bijna) 2,5 jaar jong.

Ongelofelijk hoe snel de tijd gaat…

Hij heeft zich ontwikkeld tot een hele fijne, gevoelige

(soms wat overgevoelige), aanhankelijke én ondeugende

hond. We zijn ontzettend blij met hem.

Vorige week zijn we met schone pa en ma 

naar de Kasteeltuinen in Arcen geweest.

Schone pa en ma zijn allebei niet zo goed meer

ter been, maar de Kasteeltuinen bieden rolstoelen

te leen aan (wel even reserveren). Top!

Toryn mocht ook mee.

Over aanhankelijk gesproken; hier zie je hoe

hij tegen schoonma aankruipt op de 

achterbank van de auto…

😍

De charmeur!

We hebben mooie herinneringen gemaakt

met zijn vijven. Fijn dat we dit (mede met dank

aan de Kasteeltuinen) hebben kunnen doen.

Ik heb wel twee dagen spierpijn gehad

van het duwen van de rolstoel door het grind.

😂

De afgelopen tijd heb ik wat stappen gemaakt

op het gebied van een ‘oude liefde’; tekenen!

Ik heb van het werk een cursus zakelijk tekenen

mogen volgen. Dat vond ik zo leuk dat

ik mezelf vervolgens heb ingeschreven voor

een cursus digitaal tekenen.

De eerste zakelijke tekening (die ik hier

helaas niet mag laten zien) is dit weekend

af gekomen. Ik ben heel benieuwd wat mijn

collega’s ervan vinden en of hij gebruikt zal worden.

Wat ik wel kan laten zien is een wolkenfoto

die ik in het tekenprogramma heb bewerkt:

Nee, niets hoogdravends, maar gewoon

iets om blij van te worden. 

En het grappige is, dat ik nu heel anders

naar wolken kijk!

Nou… knap als je deze hak-op-de-tak 

post tot het einde hebt gelezen, hihihi!

Dankjewel!

Op naar een zonnigere week,

lieve groetjes,

Sandra

Januari in vogelvlucht

Aan de ene kant hoopte ik, dat januari snel voorbij zou zijn.

Ik ben niet zo’n fan van de maand januari. Het is vaak zo’n 

grijze domper na een feestmaand en het voorjaar voelt nog heel 

ver weg.

Van de andere kant hoopte ik, dat 2023 niet met dezelfde vaart

om zou vliegen als 2022. Nou… januari voelde als een racepaardje

in volle galop! Ik kan bijna niet geloven dat het al weer de 31e is!

Gelukkig maak ik regelmatig foto’s (vooral met mijn smartphone).

Als ik die bekijk, lijkt de tijd even te vertragen, terwijl die

vervelende grijze maand er toch haast op zit. 

Ik deel er een paar met jullie. Spoiler; Toryn staat er vaak op!

😜

Toryn en ik wandelen graag in de buurt van de

kinderboerderij, dus een ontmoeting met (zoals

in dit geval) een emoe is niet vreemd.

De lama vermijd ik met Toryn, hahaha!

We boffen met de wandelgebieden die bij ons in de

buurt liggen, zoals het Leenderbos. Er is in 

januari veel regen gevallen, dus de vennen zijn weer 

goed gevuld.

Finny & Mac kregen van een creatieve ‘leendochter’

van Esther, als dank voor een volle doos wolletjes,

dit fantastische muisje cadeau. Lief!

Het Grootmeer bij Vessem is ook een favoriete

bestemming voor een ‘rondje hondje’.

Deze foto is gemaakt op een onstuimige zondag.

En Toryn? Die is altijd onstuimig, hahaha!

Op 18 januari was het nog rijm…

en op 20 januari wandelden Toryn en ik door een 

flink pakje sneeuw!

Zondag de 22e maakten we met zijn drietjes een

mooie boswandeling in de sneeuw, maar de dooi

was toen (overdag) al in volle gang.

En dus kon Toryn afgelopen vrijdag weer

met zijn buikje in het groene gras liggen.

Lekker hak-op-de-tak; dit is mijn laatste

groene aankoop:

Het is een Syngonium.

Voor mij een beetje jeugdsentiment;

vroeger hadden we er thuis ook zo eentje.

Hij groeide altijd als een dolle; hopelijk

doet deze dat ook!

Zo… en nu op naar februari.

Weer een stapje richting de lente!

Lieve groetjes,

Sandra