Ik zie het nog niet...

Mijn wandkleed lijkt niet van de grond te willen komen.

Een wijsneus zou zeggen; dan maak je er toch een tapijtje van? 

(doordenkertje, beetje flauw, ik weet het ;-))

Een stukje van mij heeft het gehad met de wol en het patroon.

Maar een ander stukje in mij haalt nog steeds heel veel plezier

uit het haken van deze driehoekjes. 

Lekker tussendoor, niet moeilijk, goed mee te nemen. 

En dat laatste telt zwaar, 

want de driehoekjes dragen hierdoor herinneringen met zich mee.

Ik haakte ze onder andere tijdens een wondermooie vakantie 

en aan het ziekbed van paps.

Dus...

Ik haak gewoon door en hoop er het beste van.

Sommige dingen hebben tijd nodig.

Lieve groetjes,

Sandra

Er was eens... een wandkleed

Er was eens... een wandkleed...

Of beter gezegd; een idee om een wandkleed te maken.

En de eerste stappen worden gezet;

De 'kabouterhoedjes' zien er zo leuk uit...

Echter...

Zoveel plezier als ik er in het begin mee had, 

zo vervelend werd het vervolg.

Zere vingers? Da's nog tot daaraan toe.

Maar verveling? Da's funest.

Ook speelde mee dat ik altijd getwijfeld heb aan de

uiteindelijke uitvoering. Als ik eenmaal alles aan elkaar zou

hebben gezet, zou de zwaartekracht zéker invloed uitoefenen

op de mooie structuur. 

Daar zijn oplossingen voor te bedenken, maar

eerlijk gezegd had het hele project voor mij zijn glans al verloren.

En elke keer liep ik met een schuldgevoel langs

de transparante opbergbox.

Note to self; 

stop UFO's nóóit meer in transparante opbergboxen :-)))

Het schuldgevoel bleef knagen. De wol is ook zo leuk.

Totdat... Eureka!

Wat doe ik toch moeilijk! 

Er staat niemand klaar om mij af te straffen als

ik mijn originele plan niet voortzet! 

Ik bedenk gewoon iets nieuws!

En van de kaboutermutsen/koraaltjes die af zijn kan ik een kussen maken. 

Há!

Dus nu worden er driehoekjes gehaakt.

Twee dimensionale kaboutermutsen :-)))

Ik haak er voorlopig lekker op los en als ik er 

een boel heb, dan ga ik ze schikken en kijken wat het

kan worden. Misschien toch een wandkleed?

De tijd zal het leren.

DING DONG!!

Eeeeehhhh...

Sorry driehoekjes...

Ik moet jullie toch weer even aan de kant leggen.

De wolletjes voor de te haken cadeautjes voor mijn petekindje zijn

namelijk binnen gekomen:

In de linker bovenhoek zie je het garen (By Claire Sparkle) 

dat ervoor moet zorgen dat het paardje glanzende, 

goud-gele manen krijgt.

En ook de bolletjes voor de pop met blonde haren en 

héél veel kleertjes is binnen.

Wat een weelde...

En ook een boel werk.

Maar 'liefdewerk' is geen werk.

Da's 100% plezier.

Ik heb er zin in!

Lieve groetjes,

Sandra

Work in progress

Tijd om te laten zien wat er op het moment bij mij allemaal 'op de haaknaald staat'.

Drie projecten maar liefst. En op alle gebieden worden (kleine dan wel grote) vorderingen gemaakt.

De log cabin blanket wil helaas niet vlotten.

Dat wordt definitief een meerjarenplan.

Ik start met een project waar ik al even mee bezig ben, maar nog niets van heb laten zien; 

een rokje van rechthoekjes:

Alle rechthoekjes zijn af. Zelfs afgehecht! *Trots* :-))

Er zitten er 15 aan elkaar, nog 45 te gaan!

Afgelopen woensdag startte ik met een vest.

Een lang vest deze keer:

Het bestaat niet helemaal uit granny's.

Er komen alleen granny's langs de randen. Gelukkig maar :-))

Ook werden er de afgelopen weken vorderingen gemaakt op het gebied van het wandkleed.

Ieniemienie-vorderingen, maar toch:

Nu ik de foto's zo onder elkaar zie, valt het me op dat ik op dit moment

helemaal fan ben van verloopgaren. Grappig :-))

Het rokje vind ik het spannendste project in de zin van; gaat dat er leuk uitzien?

In het boekje ziet het er leuk uit. 

Maar in het rokje van het boekje zit een strak fotomodel.

Al dan niet met gephotoshopte billen. 

En dat is een rokje in zwart-/grijstinten.

Ik moest zo nodig weer eens voor roodtinten kiezen.

Aiiiaiiiaiiiaiii!

Wordt vervolgd!

Lieve groetjes,

Sandra

Foppen en spijbelen...

Ik beken... Ik heb jullie een beetje gefopt...

Denk ik dan hè?

Of hadden jullie in de gaten dat ik een dikke week op vakantie ben geweest? :-)))

Voorheen hield ik op vakantie mijn blog actueel en plaatste daar onze vakantiebelevenissen op.

Kei leuk, maar ook een mooie invitatie voor het steeds inventiever wordende inbrekersgilde.

En aangezien onze vervaarlijke waakhond mee op vakantie gaat...

En het enige dat onze vissen leren van de sumo-worstelaar 'eten'  is...

Heb ik deze keer gebruik gemaakt van de mogelijkheid in 

Blogger om publicatie van berichten uit te stellen*.

* Bij het schrijven van je bericht zie je in de rechter kolom 'schema' staan (met een klokje). 

Als je daarop klikt, kun je de gewenste datum en tijd van publicatie instellen.

Maar goed... Vakantie!

Wat was het heerlijk!!

We zijn (weer) naar de Harz (Duitsland) geweest.

Er werd heel veel gewandeld...

Oftewel; we deden aan 'shinrin-yoku'.

En ik kan je zeggen; het helpt.

De stress werd weggenomen.

En Sandra zat een keer OP de Beautiful Boardwalk.

En LAG er ook op :-))

Voor Guinness was het ook genieten.

We hebben zowat 100 km. gewandeld (niet in één dag hè) en onze ex-hernia-patiënt 

heeft het fantastisch gedaan. Eigenlijk liep hij het beste van ons drietjes. Onvermoeibaar.

200% Vreugde.

En dat 'spijbelen' uit de titel van dit bericht?

Ahum...

Dat heeft betrekking op het even NIET haken aan het wandkleed :-)))

Ik had mezelf in de vakantie vrij gegeven en werkte

met plezier aan herfstige vierkantjes voor een vestje.

Niets zo leuk als een kledingstuk waar je mooie vakantieherinneringen aan kunt koppelen.

Nog 12 te gaan en ik kan het vestje in elkaar gaan zetten. 

En dat weer... Het gouden licht... Wát een cadeau!

Genieten ten top!

Lieve groetjes,

Sandra

Koraal wandkleed update

Nee, dit is geen foto van een kabouter-concert, gezien vanuit het kabouterpubliek :-))

Dit is mijn koraal wandkleed update!

Er zijn nu zo'n 100 'koraaltjes' af.

Afgehecht en wel.

En de twijfel-tijd is aangebroken...

Gaat dit wel iets worden?

Hoe ziet het eruit als ik deze 'kaboutermutsjes' aan elkaar ga haken?

Was een wandkleed wel zo'n goed idee?

Zou het niet te zwaar worden en uit gaan hangen?

Ik zou het liefst starten met aan elkaar haken.

Maar ik moet nog even wachten totdat ik er wat meer heb.

Pas dan kan ik een mooi kleurverloop realiseren.

Geduld, geduld, geduld...

Maar het ziet er wel gezellig uit zo hè?

Lieve groetjes,

Sandra