Vakantiemijmeringen

Terwijl hier wat blogpostjes doorliepen

(dank jullie wel voor de lieve reacties!),

waren wij (Manlief, Guinness en ik) aan het

genieten van een heerlijke vakantie in Duitsland.

We deden 3 verschillende streken aan.

Ik laat jullie wat foto's zien!

We startten met een weekje Harz, terug in het

hotel dat ons de vorige keer zo goed geholpen heeft 

bij de gezondheidsperikelen van Guinness.

De bossen liggen vol met hout, klaar om getransporteerd te

worden. Later leerden we, dat de schorskever (met name) in de Harz

 (door het aanhoudende droge en warme weer én door de monocultuur)

verschrikkelijk veel schade heeft aangericht.

Zover ik begrepen heb laat men in het Nationale Park de

natuur het meeste haar gang gaan. Ja, de kever tast veel aan,

maar de natuur zorgt ook zelf voor een oplossing (al ziet het

er nu plaatselijk als een verontrustend slagveld uit).

In het begin van de vakantie was Guinness veel

te vinden in zijn persoonlijke 'koets'; de Doggyride.

Al naar gelang de vakantie vorderde en hij zich steeds

beter voelde, is hij ook steeds meer gaan lopen;

van 8 km. met onderbrekingen naar een fantastische 15 km.

aan één stuk! Guinness heeft er gespierde billen van gekregen!

Op een regenachtige dag bezochten we het klooster

'Walkenried', met zijn prachtige kruisgang (foto hierboven).

Inmiddels is het klooster museum geworden en wonen er

geen monniken meer, behalve het bijzonder rustige

en enigszins kippenvel opleverende drietal hieronder 

😉

Wat ook kippenvel opleverde, maar waar we uit respect 

geen foto's gemaakt hebben, zijn de concentratiekampen

Mittelbau Dora en Buchenwald. 

Plaatsen om héél stil van te worden.

Wat is het dan wrang om op radio en tv steeds

maar te horen over de onrust in Chemnitz...

Als tweede deden we de Fränkische Schweiz aan.

Net zoals in de Harz maakten we er de prachtigste wandelingen,

maar we bezochten ook het tinmuseum in de Plassenburg in Kulmbach.

Er waren enorme diorama's van veldslagen met

honderden tinnen soldaatjes te zien, maar ook

hele kleine werkjes. 

Het werkje hieronder, 'de boekenworm',

was misschien wel mijn favoriet!

Wandelen in de Fränkische Schweiz is heel afwisselend;

zo loop je langs riviertjes, waar ook druk gekanood wordt,

dan maak je een loodzware beklimming...

en zo loop je tussen de weilanden!

In ons hotel kregen we heerlijke Fränkische specialiteiten

voorgeschoteld, waarvan de 'Schäufele' veruit favoriet is 

geworden bij ons. Misschien ga ik het zelf nog wel eens maken!

En dan ben ik alweer bij onze laatste bestemming 

aangekomen; het Pfälzerwald.

Wat zal ik zeggen... Wauw!

Gelukkig was Guinness hier helemaal in vorm

(nou ja... bijna helemaal... meer hierover onderaan dit blog)

dus mocht de koets in het hotel blijven

😁

Wat hebben we veel groene energie opgedaan...

💚💚💚

Jammer genoeg wel een kanttekening 

voor boefje Guinness.

Volgens mij heb ik jullie na het berichtje in mei nooit meer

verteld dat op echo nummer 3 bij Guinness tóch een blaassteen

is geconstateerd (eerder niet goed te zien door het gruis).

Het is een flinke steen en een soort die minder vaak voorkomt;

cystine. Deze steen heeft Guinness vermoedelijk al jaren.

Omdat hij er eigenlijk (tot in mei) nooit complicaties van heeft

gehad, hebben we met de dierenarts de beslissing genomen er niets 

aan te doen.

Maar... je raadt het al; de complicaties zijn er deze vakantie

wél gekomen... Al op de eerste dag plaste ons vriendje bloed.

Gelukkig zaten we toen vlakbij de dierenarts die ons

de vorige keer ook goed heeft geholpen.

Guinness bleek een blaasontsteking te hebben ten 

gevolge van de blaassteen. Een antibioticakuur hielp gelukkig

heel snel en heel goed, maar op onze laatste bestemming zijn er

twee avonden geweest waarop Guinness ineens niet meer kon plassen.

Ook dat hebben we op kunnen lossen, maar het was ons duidelijk;

na de vakantie gaan we meteen naar de eigen dierenarts.

Dit kan zo niet langer, de blaassteen is een tijdbom.

Vandaag hebben we onze dierenarts bezocht en...

de operatie is al ingepland; aanstaande donderdag gaat ons 

vriendje onder het mes!

Mijn hondenmama-hart maakt 7 salto's bij het 

typen van de zin hierboven, want een operatie is natuurlijk nooit 

zonder risico's. Van de andere kant; hiermee doorlopen is

geen optie en ik heb het volste vertrouwen in onze dierenarts

én in Guinness. Zeker gezien de goede conditie waarin hij nu is.

Fingers crossed....

🍀

Ik houd jullie op de hoogte!

Lieve groetjes,

Sandra