Groothoek-uitdaging, James Cauty & polswarmers

Voor het geval dat de titel je nog niet genoeg gewaarschuwd mocht hebben; dit is een hak-op-de-tak-post! Mijn 'monkey-mind' speelt me parten...

Groothoek-uitdaging

Na mijn uitdaging van 2013; 52 foto's maken met de 50 mm lens die het waard zijn om opgenomen te worden in de 50 mm galerij, heb ik mezelf in 2014 een ander doel gesteld. Of eigenlijk 2...

In 2014 open ik een 'groothoek-galerij', waar ik 12 foto's in wil plaatsen én ik wil mijn 50 mm galerij met 12 foto's uitbreiden. Of meer natuurlijk!

Ik heb nog nooit op een bewuste manier met een groothoeklens gewerkt, maar ik kreeg steeds meer zin om dat stukje fotografie te verkennen. Misschien heeft het te maken met mijn drive om altijd zoveel mogelijk van 'the big picture'  te willen zien? Wat ook meespeelt is mijn ieniemienie handicap; jaren geleden heb ik een netvlies loslating gehad, waardoor ik een stuk van mijn gezichtsveld in heb moeten leveren. Ik heb als het ware een 'dode hoek'. En wat is dan mooier dan thuiskomen met een boel foto's en thuis op je pc in wél in één oogopslag de hele dekselse boel te kunnen zien? :-)

Maar goed, hier komt ie, nummer 1 van 12 voor de groothoek-galerij, het contrast in Eindhoven tussen industrieel erfgoed en moderne architectuur; Blob versus de Lichttoren!

James Cauty

Gisteren ben ik even naar de expositie van James Cauty geweest. Ik had er van tevoren wat over gelezen, dus wist een klein beetje wat me te wachten stond, maar toch verraste het me. Ik stapte (als enige) een verduisterde expositieruimte in en werd overvallen door een enorme kakofonie aan licht en geluid. Het leek wel een soort van Apocalyps! Overal, echt overal in de modelstad waren ongelukken gebeurd. Er zaten leuke grapjes in verwerkt; een vrachtwagen die dwars door de MacDonalds drive in gereden was, politie-agenten die graffiti aan het spuiten waren en verbaasde politieagenten die op de rand van de modelstad stonden. Zo van 'is dit nu het einde van de wereld?'
Fascinerend, maar ik heb er een onbehaaglijk gevoel aan over gehouden.
Hier een kleine indruk van de (grote) modelstad.

Hier een stukje uit de officiële aankondiging:

Zijn meest recente werk richt zich op het maken van 1:87 schaalmodellen van rebellieën als kleine “world re-enactements”, vaak getoond in omgekeerde jampotjes als “A Riot in A Jam Jar". Zijn nieuwe expositie “The Aftermath Dislocation Principle” zet deze fascinatie met kleine “world re-enactements” voort in de vorm van een 1:87 schaalmodel landschap (gelijk aan 1 vierkante mijl in miniatuur). Dit landschap is verwoest, verlaten, vernietigd, verbrand en verstoken van leven. Enkel 5000 model politiemannen bezoeken deze apocalyptische overblijfselen. Het is een bizarre, merkwaardige aanschouwing van een modeldorp, waarin Cauty zijn fascinatie voor verval, de consumptiemaatschappij en entertainment vervolgt door middel van creatieve verkenning en donkere humor.

En nog een foto van de 'jampotjes':

Ik weet niet of je het kunt zien, maar in het voorste potje hebben kinderen een politieagent aan een lantaarnpaal gebonden en ze dansen er vrolijk omheen.

Polswarmers

Tijd voor iets luchtigers dat je toch warm houdt; polswarmers! Toen ik de blogpost van Sandra van Cherry Heart zag, was ik niet te houden. Deze wilde ik ook maken! Eén paar is al af. Het is een patroon van Drops (108-25), gecombineerd met een schattige rand die het patroon nét dat beetje meer geeft. Ik kwam er net achter dat Sandra van Cherry Heart op Ravelry heeft uitgeschreven hoe ze het gedaan heeft. Maar ik heb ze dus niet zo gemaakt, ik heb zelf wat uitgedokterd :-)

Hier staan ze op de foto, klaar voor verzending want... het is een cadeautje voor iemand!

Genoeg geschreven! Ik hoop dat ik jullie aandacht vast heb kunnen houden...

Ik ga nu een sprintje trekken naar de brievenbus met mijn trouwe, hyper-actieve Ierse Terriër!

Groetjes,

Sandra